شست بریده سرخ غربی

شست بُریدهٔ سرخ غربی نوعی میمون از زیرگونه های میمون های بر قدیم است و اغلب توسط شامپانزه ها به خاطر گوشتشان شکار می شوند. در سال ۱۹۹۴ این میمون ها باعث آلودگی تعداد زیادی از شامپانزه ها که آنان را شکار کرده بودند به ویروس ابولا شدند.
میمون سرخ غربی دارای سه زیرگونه می باشد:
• شست بریده مایل به سرخ.
• شست بریده سرخ تمینکس.
• شست بریده سرخ خانم والدرون.
زیرگونه والدرون شدیداً در حال انقراض است یا حتی ممکن است تا الان کاملاً منقرض شده باشد. دو زیر گونه دیگر منقرض نشده اند اما خطر انقراض آنان را به شدت تهدید می کند.
طول سر و بدن آن ها ۴۵ تا ۶۷ سانتیمتر است و دمی به طول ۸۰ سانتیمتر دارند و وزنشان بین ۵ تا ۱۱ کیلوگرم است. البته نرها به صورت ناچیزی از ماده ها سنگین تر هستند. بدنی لاغر با اعضای کشیده دارند. پوشش بدنشان خاکستری - قهوه ای یا سیاه است. دستها و سر و پاها قهوه ای مایل به سرخ و شکمشان سفید است.
این حیوانات مانند سایر میمون ها از درخت به راحتی بالا می روند. دارای دم بلند و انگشتان درازی هستند. به ندرت بر روی زمین حرکت می کنند و در واقع درخت زی هستند. این حیوانات در گروهای ۱۰ تا ۸۰ عددی زندگی می کنند. ( میانگین ۵۰ عددی ) در یک گروه چندین مذکر و نهایتاً ۲ یا ۳ مؤنث زندگی می کنند. بعضی از نرها مخصوصاً نرهای جوان از گروهی که در آن متولد شده اند بیرون می شوند. در میان هر دو جنس سلسله مراتبی رعایت می شود که در ارجح بودن در استفاده از غذا ٬جای خواب مناسب، ارجحیت در تیمار پوستشان و در جفت گیری ( اغلب بچه ها، بچه های نری است که در سلسله مراتب بالاتر است ) نشان داده می شود. ارتباط برقرار کردن این موجودات شامل گستره ای از نداها و اشارات و حتی ژستهای ویژه است.
این حیوانات محدودهٔ ویژه ای ندارند که بخواهند از آن دفاع کنند، اما از همان محدوده ای که فعلاً در آن زندگی می کنند در برابر مهاجمان دیگر دفاع می کنند و جیغ می کشند، که به آن ها بفهمانند وارد محدودیشان شده اند. اندازه محدوده مورد نظر بستگی به تعداد اعضای گروه دارد و از ۸ هکتار تا ۱۳۲ هکتار متغیر است، که در هر هکتار ۱ یا ۲ حیوان زندگی می کنند.
شست بریده غربی آفریقایی از برگها، میوه ها و شکوفه های آن ها تغذیه می کند. معده آن ها می تواند سلولز را هضم کند و باعث شده که معده شان مانند معده نشخوارکننده ها باشد.