شریْفِر، جان (۱۹۳۱)(Schrieffer, John)
شریْفِر، جان
فیزیک دان امریکایی. در ۱۹۷۲، با جان باردین و لئون کوپر، به جایزۀ نوبل فیزیک دست یافت. این جایزه به سبب برقراری نظریه ای قانع کننده برای اَبَررسانایی (عبور بی مقاومت جریان برق از بعضی فلزات و ترکیبات فلزی در دماهای بسیار کم) به آنان اعطا شد. شریفر در زمینه های فرومغناطیس، فیزیک سطح، و آلیاژهای رقیق نیز تحقیق می کرد. در ۱۹۵۶، کوپر نشان داد که الکترون های فلز در دماهای کم از راه تغییرشکل شبکۀ بلوری اتم ها می توانند با نیروهای ضعیفی یکدیگر را جذب کنند و زوج مقید پدیدآوردند. باردین، کوپر، و شریفر در ۱۹۵۷ روشن ساختند که این زوج های مقید الکترونی می توانند بی هیچ مقاومتی در فلز به حرکت درآیند. این نظریۀ اَبَررسانندگی، نظریۀ باردین ـ کوپر ـ شریفر، به طرز شگفت آوری کامل است و همۀ پدیده های اَبَررسانایی در فلزات و آلیاژها را، جز در سرامیک های اَبَررسانای دمای بالا که در دهۀ ۱۹۸۰ کشف شده اند، توضیح می دهد. شریفر در اوک پارک ایلینوی، در ایالات متحده امریکا، زاده شد. در مؤسسۀ فناوری ماساچوست (اِم آی تی) در رشته های مهندسی و فیزیک درس خواند و در دانشگاه ایلینوی، زیرنظر باردین، در زمینۀ اَبَررسانایی درجۀ دکترا گرفت (۱۹۵۷). در ۱۹۶۴، استاد فیزیک دانشگاه پنسیلوانیا شد.
شریْفِر، جان
فیزیک دان امریکایی. در ۱۹۷۲، با جان باردین و لئون کوپر، به جایزۀ نوبل فیزیک دست یافت. این جایزه به سبب برقراری نظریه ای قانع کننده برای اَبَررسانایی (عبور بی مقاومت جریان برق از بعضی فلزات و ترکیبات فلزی در دماهای بسیار کم) به آنان اعطا شد. شریفر در زمینه های فرومغناطیس، فیزیک سطح، و آلیاژهای رقیق نیز تحقیق می کرد. در ۱۹۵۶، کوپر نشان داد که الکترون های فلز در دماهای کم از راه تغییرشکل شبکۀ بلوری اتم ها می توانند با نیروهای ضعیفی یکدیگر را جذب کنند و زوج مقید پدیدآوردند. باردین، کوپر، و شریفر در ۱۹۵۷ روشن ساختند که این زوج های مقید الکترونی می توانند بی هیچ مقاومتی در فلز به حرکت درآیند. این نظریۀ اَبَررسانندگی، نظریۀ باردین ـ کوپر ـ شریفر، به طرز شگفت آوری کامل است و همۀ پدیده های اَبَررسانایی در فلزات و آلیاژها را، جز در سرامیک های اَبَررسانای دمای بالا که در دهۀ ۱۹۸۰ کشف شده اند، توضیح می دهد. شریفر در اوک پارک ایلینوی، در ایالات متحده امریکا، زاده شد. در مؤسسۀ فناوری ماساچوست (اِم آی تی) در رشته های مهندسی و فیزیک درس خواند و در دانشگاه ایلینوی، زیرنظر باردین، در زمینۀ اَبَررسانایی درجۀ دکترا گرفت (۱۹۵۷). در ۱۹۶۴، استاد فیزیک دانشگاه پنسیلوانیا شد.
wikijoo: شریفر،_جان_(۱۹۳۱)