شریف رازی محمد

[ویکی نور] «محمد شریف رازی» در ماه رمضان سال 1340ق (1301ش) در شهر ری دیده به جهان گشود. تا سن سیزده سالگی در مهد تربیت پدرش ملاعلیجان که از ذاکرین اهل بیت(ع) بود پرورش یافت و علاوه بر آن تحصیلات جدید را تا حدود متوسطه ادامه داد. در سال 1353ق پدر خود را از دست داد و بر اثر فشار زندگی و محرومیت هایی که بواسطه فوت پدر برای وی و خانواده اش بوجود آمده بود، از همان زمان توأم با تحصیل به کار و فعالیت برای امرار معاش پرداخت.
در سن 17 سالگی و در سال 1357ق با تشویق و ترغیب مرحوم آیت الله شیخ محمدتقی بافقی به قم مهاجرت نمود. در آن زمان با وجود استبداد و خفقان رضاخانی به تحصیل علوم دینی پرداخت و مقدمات و ادبیات را از اساتید آن زمان حوزه همانند آیت الله ادیب تهرانی و دیگران فراگرفت. همچنین سطوح عالی را نزد اساتید بزرگی مانند آیت الله مرعشی نجفی، آیت الله گلپایگانی و امام خمینی(ره) آموخت. در سال 1362ق به نجف عزیمت کرد و از محضر درس مرحوم آیت الله اصفهانی و آیت الله شیخ غلامحسین اردبیلی و بعضی دیگر از اساتید نجف اشرف در آن زمان کسب فیض نمود.
پس از مدتی بواسطه عدم رضایت مادرش از دوری فرزند و دستور آیت الله اصفهانی، به قم مراجعت نمود. وی از زمان ورود آیت الله بروجردی تا سال 1374ق در درس وی حاضر می شد. در زمان نخست وزیری دکتر مصدق به علت مبارزه با رژیم پهلوی و تلاش برای برقراری حکومت اسلامی دستگیر و زندانی گردید و سپس به کرمان تبعید شد. پس از آزادی در سال 1370ق مجدداً به قم مراجعت نمود و سپس به دستور آیت الله حجت، آیت الله صدر و آیت الله خوانساری برای تشکیل حوزه علمیه شهرری با آیت الله حاج شیخ علی اکبر برهان همکاری نمود و مدرسه برهانیه را تأسیس کرد.
در سال 1383ق بنا به دعوت کتبی و شفاهی آیات عظام به قم مراجعت نمود و تا پایان عمر در همین شهر اقامت داشت. در خلال این سالها به تألیف و تدریس مشغول بوده و همچنین سفرهای متعددی به جهت تحقیق و تبلیغ به نقاط مختلف ایران و نیز برخی کشورهای دیگر داشته است. عمده فعالیت های وی، تألیف و ترجمه کتب بسیاری در موضوعات متنوع به خصوص تاریخ، تراجم و شرح حال بزرگان شیعه و بویژه معاصرین بوده است.
آیت الله حاج شیخ محمد شریف رازی در شب سوم شعبان سال 1416ق (1374ش) دچار عارضه سکته گردید و سرانجام پس از عمری تلاش و مجاهدت در راه معرفی دین اسلام و اشاعه معارف آن و ثبت تاریخ حوزه های علمیه، در روز بیست وپنجم فروردین 1379ش مصادف با شب تاسوعای 1421 در سن 79 سالگی دار فانی را وداع گفت و بسوی دیدار معبود شتافت.
6. زندگانی حضرت عبدالعظیم الحسنی و امامزادگان مجاورش؛