[ویکی نور] ملامحمد شریف مازندرانی مشهور به شریف العلما، (زاده ۱۲۰۵ق، کربلا - درگذشته ۲۴ ذیقعده 1246 قمری) فقیهی اصولی و حکیمی منطقی، از علمای بزرگ کربلا و بنیانگذار فقه و اصول نوین و از فقهای بزرگ قرن سیزدهم قمری
محمدشریف در شهر مقدس کربلای معلی متولد شد و پدرش ملا حسنعلی آملی مازندرانی از نیکان روزگار بود. از آنجا که در سال ۱۲۴۵ق و در دهه پنجم عمر درگذشت، می توان حدس زد که در اواخر قرن دوازدهم به دنیا آمده باشد.
در آغاز از شاگردان سید محمد مجاهد بود و پس از مدت زمان کوتاهی از محضر سید علی صاحب ریاض کسب فیض کرد و مقام علمی این استاد بزرگ به گونه ای بود که شریف العلماء تا سالیان متمادی در محضر وی زانوی شاگردی به زمین زد.
احاطه علمی ملا محمد شریف مازندرانی بر مباحث مختلف فهم و استنباط و حافظه بسیار قوی سرعت انتقال و درک بالا از جمله خصوصیات این عالم ربانی است و این امتیازات در کنار بیان رسا سبب شد تا وی در میان مراجع هم عصر و بزرگان متقدم و متأخر خود یک استثناء به حساب آید و لقب شریف العلماء برازنده وی شود.
شریف العلما این رتبه را از رهگذر زحمت و تلاش فراوان تحصیل کرد؛ در حالات او نوشته اند: شب ها تا صبح بیدار و چراغ مطالعه اش خاموش نمی شد.
یکی از عالمان بزرگ هم دوره وی در بیان این مجاهدات علمی وی نوشته است: شبی به حجره او رفتم؛ دیدم چراغ را بالای طاقچه گذاشته و سه سطر از کتاب قوانین را نگاه می کند و سپس در میان اتاق راه می رود و فکر می کند و با این حال صبح بیدار بود.
محمدشریف در شهر مقدس کربلای معلی متولد شد و پدرش ملا حسنعلی آملی مازندرانی از نیکان روزگار بود. از آنجا که در سال ۱۲۴۵ق و در دهه پنجم عمر درگذشت، می توان حدس زد که در اواخر قرن دوازدهم به دنیا آمده باشد.
در آغاز از شاگردان سید محمد مجاهد بود و پس از مدت زمان کوتاهی از محضر سید علی صاحب ریاض کسب فیض کرد و مقام علمی این استاد بزرگ به گونه ای بود که شریف العلماء تا سالیان متمادی در محضر وی زانوی شاگردی به زمین زد.
احاطه علمی ملا محمد شریف مازندرانی بر مباحث مختلف فهم و استنباط و حافظه بسیار قوی سرعت انتقال و درک بالا از جمله خصوصیات این عالم ربانی است و این امتیازات در کنار بیان رسا سبب شد تا وی در میان مراجع هم عصر و بزرگان متقدم و متأخر خود یک استثناء به حساب آید و لقب شریف العلماء برازنده وی شود.
شریف العلما این رتبه را از رهگذر زحمت و تلاش فراوان تحصیل کرد؛ در حالات او نوشته اند: شب ها تا صبح بیدار و چراغ مطالعه اش خاموش نمی شد.
یکی از عالمان بزرگ هم دوره وی در بیان این مجاهدات علمی وی نوشته است: شبی به حجره او رفتم؛ دیدم چراغ را بالای طاقچه گذاشته و سه سطر از کتاب قوانین را نگاه می کند و سپس در میان اتاق راه می رود و فکر می کند و با این حال صبح بیدار بود.