[ویکی نور] آیت الله سید محمدکاظم شریعتمداری در سال 1282، در تبریز متولد شد. وی از سلسله ساداتی است که نسبش به امام سجاد(ع) منتهی می شود. یکی از اجداد وی، ابوالقاسم جعفر بن حسین از نوادگان حسن اَفطَس بن علی اصغر بن امام زین العابدین بوده که اکنون در بروجرد به امامزاده جعفر معروف است.
ایشان تحصیلاتش را در علوم دینی در تبریز آغاز کرد و قبل از سن بلوغ در درس مکاسب حاضر شد و در 18 سالگی خود مکاسب تدریس می نمود.
وی پس از طی مقدمات و سطوح نهایی، چندی از مجلس درس آیت الله میرزا صادق و آیت الله حاج میرزا ابوالحسن انگجی استفاده نمود و ضمنا سطوح عالی رسائل و مکاسب را تدریس می کرد. در سال 1343ق مهاجرت به قم نمود و در مجلس درس آیت الله عبدالکریم حائری یزدی حاضر شد و حکمت را از آقا شیخ علی اکبر یزدی آموخت و دو مرتبه به نجف اشرف مسافرت کرده و از درس آیات عظام: محمد حسین نایینی، سید ابوالحسن اصفهانی و [[عراقی، ضیاءالدین|ضیاءالدین عراقی استفاه نمود. دروس اخلاقی و فقهی را نیز نزد آیت الله حاج میرزا جواد ملکی تبریزی آموخت. وی اجازه و تصدیق اجتهاد خود را از حضرات آیات: عراقی، اصفهانی و عبدالکریم حائری یزدی دریافت نمود. بنا بر دعوت علمای تبریز از عراق به ایران مراجعت و در تبریز به تدریس فقه و اصول پرداخت تا سال 1369ق که به درخواست گروهی از فضلاء تبریزی مقیم قم، به حوزه قم برگشت و مشغول به تدریس فقه و اصول استدلالی شد.
بعد از رحلت آیت الله بروجردی در سال 1962م، وی به عنوان یکی از مراجع پیشتاز با مقلدانی از ایران، پاکستان، هندوستان، لبنان، کویت و قسمت های جنوبی خلیج فارس تبدیل شد که به همراه آیت الله گلپایگانی و مرعشی نجفی در قم مشهور به آیات ثلاثه شدند.
در 15 خرداد 1342ش، به سبب مخالفت امام خمینی(ره) با اصول شش گانه انقلاب سفید، شاه امام(ره) را دستگیر و به تهران برد و زندانی کرد. طبق قانون اساسی مشروطه، مجتهدین و مراجع تقلید مصونیت از محاکمه داشتند و امام(ره) به عنوان مرجع تقلید معروف نبود، لذا قصد محاکمه و اعدام ایشان را داشتند. برای نجات ایشان از اعدام و نیز آزادسازی آقای قمّی و محلاّتی از زندان، آیت الله شریعتمداری به تهران رفته و امام خمینی(ره) را به عنوان مرجع معرّفی کرد تا از اعدام ایشان جلوگیری کند.
ایشان موسس دارالتبلیغ اسلامی بود که بعدا به «دفتر تبلیغات اسلامی» تغییر نام داد. وی در غروب پنج شنبه مطابق با 14 فروردین 1365ش در بیمارستان مهراد تهران، بر اثر نارسایی کلیه درگذشت.
ایشان تحصیلاتش را در علوم دینی در تبریز آغاز کرد و قبل از سن بلوغ در درس مکاسب حاضر شد و در 18 سالگی خود مکاسب تدریس می نمود.
وی پس از طی مقدمات و سطوح نهایی، چندی از مجلس درس آیت الله میرزا صادق و آیت الله حاج میرزا ابوالحسن انگجی استفاده نمود و ضمنا سطوح عالی رسائل و مکاسب را تدریس می کرد. در سال 1343ق مهاجرت به قم نمود و در مجلس درس آیت الله عبدالکریم حائری یزدی حاضر شد و حکمت را از آقا شیخ علی اکبر یزدی آموخت و دو مرتبه به نجف اشرف مسافرت کرده و از درس آیات عظام: محمد حسین نایینی، سید ابوالحسن اصفهانی و [[عراقی، ضیاءالدین|ضیاءالدین عراقی استفاه نمود. دروس اخلاقی و فقهی را نیز نزد آیت الله حاج میرزا جواد ملکی تبریزی آموخت. وی اجازه و تصدیق اجتهاد خود را از حضرات آیات: عراقی، اصفهانی و عبدالکریم حائری یزدی دریافت نمود. بنا بر دعوت علمای تبریز از عراق به ایران مراجعت و در تبریز به تدریس فقه و اصول پرداخت تا سال 1369ق که به درخواست گروهی از فضلاء تبریزی مقیم قم، به حوزه قم برگشت و مشغول به تدریس فقه و اصول استدلالی شد.
بعد از رحلت آیت الله بروجردی در سال 1962م، وی به عنوان یکی از مراجع پیشتاز با مقلدانی از ایران، پاکستان، هندوستان، لبنان، کویت و قسمت های جنوبی خلیج فارس تبدیل شد که به همراه آیت الله گلپایگانی و مرعشی نجفی در قم مشهور به آیات ثلاثه شدند.
در 15 خرداد 1342ش، به سبب مخالفت امام خمینی(ره) با اصول شش گانه انقلاب سفید، شاه امام(ره) را دستگیر و به تهران برد و زندانی کرد. طبق قانون اساسی مشروطه، مجتهدین و مراجع تقلید مصونیت از محاکمه داشتند و امام(ره) به عنوان مرجع تقلید معروف نبود، لذا قصد محاکمه و اعدام ایشان را داشتند. برای نجات ایشان از اعدام و نیز آزادسازی آقای قمّی و محلاّتی از زندان، آیت الله شریعتمداری به تهران رفته و امام خمینی(ره) را به عنوان مرجع معرّفی کرد تا از اعدام ایشان جلوگیری کند.
ایشان موسس دارالتبلیغ اسلامی بود که بعدا به «دفتر تبلیغات اسلامی» تغییر نام داد. وی در غروب پنج شنبه مطابق با 14 فروردین 1365ش در بیمارستان مهراد تهران، بر اثر نارسایی کلیه درگذشت.
wikinoor: شریعتمداری،_کاظم