شریعت اصفهانی فتح الله

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] ملا فتح الله اصفهانی، معروف به شیخ الشریعه اصفهانی، در زمستان سال 1228ش12/ ربیع الاول 1266ق، در خانه محمدجواد نمازی اصفهانی، به دنیا آمد.
آیت الله شریعت با یکی از نوادگان آیت الله شیخ محمدحسین اصفهانی، مؤلف کتاب فصول ازدواج کرده بود و حاصل این ازدواج 3 فرزند پسر بود:
فتح الله در دامان پرمهر مادری مؤمن که هیچ گاه او را بدون وضو شیر نمی داد و پدری دلسوز که لحظه ای از تربیت فرزندش غافل نمی شد، رشد کرد و پس از سپری کردن دوران بازی های کودکانه، مشغول آموزش قرآن و دیگر کتاب های مذهبی شد.
او ابتدا در حوزه علمیه اصفهان به تحصیل مشغول گردید. استعداد و پشتکار وی موجب شد که بتواند با سرعت، مقدمات علوم اسلامی را فراگرفته، در درس فقه و اصول بزرگان مدارس علمیه زانوی ادب به زمین بزند. بااین حال حضور در درس هترین اساتید حوزه علمیه اصفهان نتوانست تشنگی دانش اندوزی او را فرونشاند؛ ازاین رو، راهی حوزه علمیه مشهد مقدس شد.
در آن شهر از محضر اساتید برجسته ای چون آیت الله حاج میرزا نصرالله مدرس، آیت الله محمدابراهیم بروجردی و سید مرتضی حائری بهره فراوان جست تا در ردیف اساتید آن دیار شناخته شد. سپس به سوی اصفهان مراجعت کرد. تا آن زمان نظریات شیخ مرتضی انصاری در اصفهان شهرتی نداشت، ولی شیخ الشریعه به بیان مسلک شیخ مرتضی انصاری همت گماشت.
او در سال 1295ق، راهی نجف اشرف شد و در محضر مراجع تقلید آن زمان (آیات بزرگوار شیخ محمدحسین کاظمی و میرزا حبیب الله رشتی) حاضر شد و خود نیز مجلس درس مهمی تشکیل داد که بسیاری از دانشمندان حوزه علمیه نجف در آن شرکت می کردند.

دانشنامه آزاد فارسی

شریعت اصفهانی، فتح الله (اصفهان ۱۲۶۶ـ نجف ۱۳۳۹ق)
(ملقب به: شریعتمدار) از علما و مراجع مجاهد ایران. تحصیلات خود را در حوزۀ علمیه اصفهان و نجف تکمیل کرد و به درجۀ اجتهاد رسید. سپس در حوزۀ نجف به تدریس و تألیف پرداخت و به «شیخ الشریعه» معروف گردید. اقدامات برجستۀ سیاسی وی از این قرار است: تحریم کالاهای فرنگی به جهت استیلای استعمار بر بازار مسلمانان ایران (۱۳۱۵ق)؛ تأیید مدارس جدید در عراق که در آن علوم جدید و زبان خارجه تدریس می شد؛ حمایت از مشروطیت ایران؛ صدور هشت فتوای جهاد بر ضد استعمارگران ایتالیایی (۱۳۲۹ق)، روسی (۱۳۲۹ق)، انگلیسی (۱۳۳۸ق) و نیز متفقین (۱۳۳۲ق)؛ انتشار جزوه ای به زبان فارسی در ترغیب مسلمانان ایران به وحدت برای حفظ استقلال کشور (۱۳۲۹ق)؛ حضور در جبهه نبرد با انگلیس در کنار مجاهدین عراقی (۱۳۳۸ق)؛ همکاری با سایر علمای بزرگ برای زمینه سازی مبارزه علیه نیروهای انگلیسی در عراق؛ تأسیس سازمان دینی ـ سیاسی «الهیئة العلمیه» تلاش های دیپلماتیک برای تأسیس دولت عربی ـ اسلامی در عراق؛ ادارۀ امور مالی ـ سیاسی شهر کربلا (۱۳۳۸ق)؛ رهبری مبارزه علیه اشغال؛ قیمومت و حکومت موقت انگلیسی در عراق. شیخ الشریعه پس از مراجعت از سفر حج در ۱۳۱۳ق به تدریس و تألیف و فتوی پرداخت و از مراجع تقلید شیعۀ امامیه شد. محدث قمی، آقابزرگ طهرانی، سید ابوالقاسم خویی، و محمدتقی خوانساری از شاگردان او بودند. برخی از آثار شیخ عبارت اند از قاعدۀ لاضرر (قم، ۱۳۶۸ق) و افاضةالقدیر فی حل العصیر (قم، ۱۳۷۰ق). اثر قرآنی انارةالحالک فی قرائة مَلِک و مالِک از دیگر تألیفات اوست. رسالۀ عملیۀ خود را با نام زادالمتقین به فارسی نوشت.

پیشنهاد کاربران

بپرس