شرکت نسبی ؛ شرکتی است که در آن مسئولیت شرکا به نسبت سرمایه شان می باشد. این نوع شرکت مختص به قانون بازرگانی ایران است و در کشورهای اروپایی شرکت نسبی وجود ندارد. شرکت نسبی مانند شرکت تضامنی است با این تفاوت که در شرکت تضامنی شرکا در مقابل طلبکاران متضامناَ مسئول پرداخت قروض شرکت هستند ؛ ولی در شرکت نسبی به شرح ماده ۱۸۶ «اگر دارائی شرکت نسبی برای تادیه تمام قروض شرکت کافی نباشد هر یک از شرکا به نسبت سرمایه ای که در شرکت داشته مسئول تادیه قروض شرکت است». [ ۱]
مطالعه مقررات قانون بازرگانی راجع به این شرکت نشان می دهد که به جز چند نکته مختصر، مواد و مقرراتی که حاکم بر شرکت تضامنی است بر این شرکت نیز حاکم است. شرکت نسبی شرکتی است که برای امور بازرگانی تحت اسم مخصوص بین دو یا چند نفر تشکیل شده و مسئولیت هر یک از شرکاء به نسبت سرمایه ای است که در شرکت گذاشته است.
قانون گذار برای آگاهی اشخاص ثالث از نسبی بودن مسئولیت شرکاء، قید عبارت مزبور را لازم دانسته است. منظور از مسئولیت شرکاء به نسبت سرمایه، این است که هر شریک در صورتی که دارائی شرکت پس از انحلال و تصفیه برای ادای دیون و قروض شرکت کافی نباشد، به نسبت سهم الشرکه خود از کلّ قروض در مقابل طلب کاران مسئولیت مدنی دارد. نحوۀ تاسیس، طرز کار و انحلال شرکت نسبی، همانند شرکت تضامنی است و تنها وجه افتراق این دو شرکت در میزان مسئولیت مدنی شرکاء بعد از انحلال شرکت در مقابل طلب کاران می باشد. شرکت نسبی یکی از اقسام شرکت های اشخاص است.
در مورد شرکت نسبی مانند شرکت تضامنی به دلیل اهمیت شخصیت شرکاء، قانون گذار مقرر کرده است:
«در اسم شرکت نسبی عبارت شرکت نسبی و لااقل اسم یک نفر از شرکا باید ذکر شود. در صورتی که اسم شرکت مشتمل بر اسامی تمام شرکاء نباشد، بعد از اسم شریک یا شرکائی که ذکر شده، عبارتی از قبیل «و شرکاء»، «و برادران» ضروری است»
قید عبارت «شرکت نسبی» به اشخاص ثالث امکان می دهد که بدانند شرکای شرکت به نسبت سرمایه خود در پرداخت قروض شرکت مسئولند؛ اما درباره این امر نیز قانون ناقص است. در مورد اسم شرکت با مسئولیت محدود چنین آمده است: «در اسم شرکت باید عبارت «با مسئولیت محدود» قید شود و الّا آن شرکت در مقابل اشخاص ثالث، شرکت تضامنی محسوب و تابع مقررات آن خواهد بود. . . » .
بنابراین کسانی که یک شرکت نسبی را تشکیل می دهند، باید در اسم آن حتماً عبارت «شرکت نسبی» را قید کنند و الّا طلب کاران شرکت حق دارند شرکاء را شریک تضامنی تلقی کنند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمطالعه مقررات قانون بازرگانی راجع به این شرکت نشان می دهد که به جز چند نکته مختصر، مواد و مقرراتی که حاکم بر شرکت تضامنی است بر این شرکت نیز حاکم است. شرکت نسبی شرکتی است که برای امور بازرگانی تحت اسم مخصوص بین دو یا چند نفر تشکیل شده و مسئولیت هر یک از شرکاء به نسبت سرمایه ای است که در شرکت گذاشته است.
قانون گذار برای آگاهی اشخاص ثالث از نسبی بودن مسئولیت شرکاء، قید عبارت مزبور را لازم دانسته است. منظور از مسئولیت شرکاء به نسبت سرمایه، این است که هر شریک در صورتی که دارائی شرکت پس از انحلال و تصفیه برای ادای دیون و قروض شرکت کافی نباشد، به نسبت سهم الشرکه خود از کلّ قروض در مقابل طلب کاران مسئولیت مدنی دارد. نحوۀ تاسیس، طرز کار و انحلال شرکت نسبی، همانند شرکت تضامنی است و تنها وجه افتراق این دو شرکت در میزان مسئولیت مدنی شرکاء بعد از انحلال شرکت در مقابل طلب کاران می باشد. شرکت نسبی یکی از اقسام شرکت های اشخاص است.
در مورد شرکت نسبی مانند شرکت تضامنی به دلیل اهمیت شخصیت شرکاء، قانون گذار مقرر کرده است:
«در اسم شرکت نسبی عبارت شرکت نسبی و لااقل اسم یک نفر از شرکا باید ذکر شود. در صورتی که اسم شرکت مشتمل بر اسامی تمام شرکاء نباشد، بعد از اسم شریک یا شرکائی که ذکر شده، عبارتی از قبیل «و شرکاء»، «و برادران» ضروری است»
قید عبارت «شرکت نسبی» به اشخاص ثالث امکان می دهد که بدانند شرکای شرکت به نسبت سرمایه خود در پرداخت قروض شرکت مسئولند؛ اما درباره این امر نیز قانون ناقص است. در مورد اسم شرکت با مسئولیت محدود چنین آمده است: «در اسم شرکت باید عبارت «با مسئولیت محدود» قید شود و الّا آن شرکت در مقابل اشخاص ثالث، شرکت تضامنی محسوب و تابع مقررات آن خواهد بود. . . » .
بنابراین کسانی که یک شرکت نسبی را تشکیل می دهند، باید در اسم آن حتماً عبارت «شرکت نسبی» را قید کنند و الّا طلب کاران شرکت حق دارند شرکاء را شریک تضامنی تلقی کنند.
wiki: شرکت نسبی