شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب، بزرگ ترین شرکت نفت وگاز در ایران، وابسته به شرکت ملی نفت ایران است و در زمینه اکتشاف، توسعه و تولید، فرآورش و انتقال نفت خام و گاز طبیعی، همچنین تولید میعانات گازی فعالیت می نماید.
... [مشاهده متن کامل]
ریشه های تأسیس این شرکت به سال ۱۹۷۱ و راه اندازی شرکت اُسکو، در شهر مسجدسلیمان بازمی گردد. شکل کنونی این شرکت پس از انقلاب ۱۳۵۷، با ادغام دارایی های شرکت اُسکو و شرکت عملیات غیرصنعتی، تحت نام مدیریت مناطق نفت خیز، شکل گرفت. پس از جنگ ایران و عراق، به مدیریت تولید مناطق خشکی، تغییر نام داد و در سال ۱۳۷۷ در پی تجدید ساختار و سازماندهی مجدد، نام آن به شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب تغییر پیدا کرد. اکنون دفتر مرکزی این شرکت در اهواز مستقر می باشد.
شرکت مناطق نفت خیز جنوب هم اکنون حدود ۸۰درصد از نفت و ۱۶٪ درصد از گاز ایران را تولید می کند، به طوری که روزانه ۳ میلیون بشکه نفت خام، ۲٫۵ میلیارد فوت مکعب ( معادل ۷۰ میلیون مترمکعب ) گاز طبیعی و ۱۳۰ هزار بشکه میعانات گازی تولید می نماید.
این گروه صنعتی به عنوان شرکت تابعه ای از شرکت ملی نفت ایران، مسئولیت برنامه ریزی، مدیریت مخازن و بهره برداری از ۶۵ میدان نفتی و گازی، با مجموع بیش از ۳۳۰ میلیارد بشکه نفت خام درجا ( ۹۳ میلیارد بشکه قابل برداشت ) و بالغ بر ۴۲۰ تریلیون فوت مکعب، گاز طبیعی درجا را برعهده دارد.
هم اکنون علیرضا دانشی، مدیرعامل شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب است. ساختار سازمانی این شرکت از دو بخش ستاد مرکزی و مدیریت ها تشکیل می شود و مالک ۵ شرکت تابعه است که شامل: شرکت نفت و گاز کارون، مارون، مسجدسلیمان، آغاجاری و گچساران می باشد.
در ماه مه سال ۱۹۰۸ ( معادل ۱۲۸۷ ) پس از هفت سال اکتشاف در مناطق جنوب و جنوب غربی فلات ایران، اولین چاه نفت خاورمیانه با تولید اقتصادی، در میدان نفتون مسجدسلیمان، توسط کنسرسیوم دارسی حفاری شد، که در پی آن، سرانجام در عمق ۳۳۸ متری به نفت رسیدند. شرکت نفت ایران و انگلیس ( به انگلیسی: Anglo - Persian Oil Company ) در تاریخ ۱۴ آوریل ۱۹۰۹ به عنوان یک شرکت تابعه از شرکت نفت برمه تأسیس شد. بهره برداری از چاه نفت شماره یک با تولید میانگین ۵۰۰ بشکه در روز، عملاً از سال ۱۲۹۰ خورشیدی آغاز گردید. از سال ۱۹۰۸ برای مدت ۲۰ سال، تمام نفت تولیدی ایران، از میدان نفتی مسجدسلیمان استخراج می شد. عملیات اکتشاف نفت، به طور جدی از اواسط دهه ۱۹۲۰ میلادی، توسط شرکت نفت ایران و انگلیس در جنوب غربی کشور آغاز شد، که در پی آن، در سال ۱۹۲۸ میدان نفتی هفتکل، ۱۹۳۰ میدان نفتی گچساران، ۱۹۳۵ میدان نفتی پازنان، ۱۹۳۶ میدان نفتی آغاجاری و در سال ۱۹۳۸ میدان نفتی نفت سفید کشف گردید.
... [مشاهده متن کامل]
ریشه های تأسیس این شرکت به سال ۱۹۷۱ و راه اندازی شرکت اُسکو، در شهر مسجدسلیمان بازمی گردد. شکل کنونی این شرکت پس از انقلاب ۱۳۵۷، با ادغام دارایی های شرکت اُسکو و شرکت عملیات غیرصنعتی، تحت نام مدیریت مناطق نفت خیز، شکل گرفت. پس از جنگ ایران و عراق، به مدیریت تولید مناطق خشکی، تغییر نام داد و در سال ۱۳۷۷ در پی تجدید ساختار و سازماندهی مجدد، نام آن به شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب تغییر پیدا کرد. اکنون دفتر مرکزی این شرکت در اهواز مستقر می باشد.
شرکت مناطق نفت خیز جنوب هم اکنون حدود ۸۰درصد از نفت و ۱۶٪ درصد از گاز ایران را تولید می کند، به طوری که روزانه ۳ میلیون بشکه نفت خام، ۲٫۵ میلیارد فوت مکعب ( معادل ۷۰ میلیون مترمکعب ) گاز طبیعی و ۱۳۰ هزار بشکه میعانات گازی تولید می نماید.
این گروه صنعتی به عنوان شرکت تابعه ای از شرکت ملی نفت ایران، مسئولیت برنامه ریزی، مدیریت مخازن و بهره برداری از ۶۵ میدان نفتی و گازی، با مجموع بیش از ۳۳۰ میلیارد بشکه نفت خام درجا ( ۹۳ میلیارد بشکه قابل برداشت ) و بالغ بر ۴۲۰ تریلیون فوت مکعب، گاز طبیعی درجا را برعهده دارد.
هم اکنون علیرضا دانشی، مدیرعامل شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب است. ساختار سازمانی این شرکت از دو بخش ستاد مرکزی و مدیریت ها تشکیل می شود و مالک ۵ شرکت تابعه است که شامل: شرکت نفت و گاز کارون، مارون، مسجدسلیمان، آغاجاری و گچساران می باشد.
در ماه مه سال ۱۹۰۸ ( معادل ۱۲۸۷ ) پس از هفت سال اکتشاف در مناطق جنوب و جنوب غربی فلات ایران، اولین چاه نفت خاورمیانه با تولید اقتصادی، در میدان نفتون مسجدسلیمان، توسط کنسرسیوم دارسی حفاری شد، که در پی آن، سرانجام در عمق ۳۳۸ متری به نفت رسیدند. شرکت نفت ایران و انگلیس ( به انگلیسی: Anglo - Persian Oil Company ) در تاریخ ۱۴ آوریل ۱۹۰۹ به عنوان یک شرکت تابعه از شرکت نفت برمه تأسیس شد. بهره برداری از چاه نفت شماره یک با تولید میانگین ۵۰۰ بشکه در روز، عملاً از سال ۱۲۹۰ خورشیدی آغاز گردید. از سال ۱۹۰۸ برای مدت ۲۰ سال، تمام نفت تولیدی ایران، از میدان نفتی مسجدسلیمان استخراج می شد. عملیات اکتشاف نفت، به طور جدی از اواسط دهه ۱۹۲۰ میلادی، توسط شرکت نفت ایران و انگلیس در جنوب غربی کشور آغاز شد، که در پی آن، در سال ۱۹۲۸ میدان نفتی هفتکل، ۱۹۳۰ میدان نفتی گچساران، ۱۹۳۵ میدان نفتی پازنان، ۱۹۳۶ میدان نفتی آغاجاری و در سال ۱۹۳۸ میدان نفتی نفت سفید کشف گردید.
