شرکت دخانیات ایران، یکی از قدیمی ترین شرکت های تهیه، تولید و توزیع تنباکو و دخانیات در ایران است که از سال ۱۳۱۶ هجری خورشیدی در ایران فعالیت می کند. این شرکت در چندین شهر غیر از تهران نیز دارای کارخانجات است. از مهم ترین مراکز تولید این شرکت «مجتمع های دخانیات تهران، گیلان، گلستان، آذربایجان غربی، اصفهان، کردستان و مازندران» می باشد. سیگارهای تیر، بهمن و فروردین از شناخته شده ترین برندهای ایرانی این شرکت هستند.
... [مشاهده متن کامل]
• برندهای خانواده بهمن ( بهمن کوچک، متوسط، بهمن لایت، بهمن الترالایت، بهمن فول فلیور، بهمن کتابی، بهمن نانو )
• برندهای خانواده تیر ( تیر متوسط، تیر فول فلیور، تیر پنج ستاره )
• زیکا ( کوچک، لایت )
• تی فور ( T4 )
• انواع تنباکو ( سنتی و معسل )
• سیگار بهمن مشکی
• سیگار فروردین
• سیگار بهمن
• سیگار اشنو ویژه
• سیگار تیر
• سیگار هما فیلتردار
• سیگار ۵۷
نخستین دخالت ایران در امور مربوط به دخانیات به سال ۱۲۹۴ خورشیدی باز می گردد. پیش از آن، تجارت داخلی و خارجی دخانیات آزاد بود. بنابر آمار سال ۱۹۱۰ ( ۱۲۸۹ خورشیدی ) ، سالیانه معادل ۲۵۰ تا ۲۶۰ هزار تومان توتون و تنباکوی فرآوری شده و فرآوری نشده به کشور وارد می شد و مالیات و عوارض گمرکی آن مانند کالاهای دیگر بود. تولید توتون و تنباکو در داخل نیز در سال ۱۲۹۴ حدود سه هزار تن برآورد می شد. در سال ۱۲۹۴ دولت میرزا حسن خان مشیرالدوله تصمیم به وضع مالیاتی بیش از کالاهای دیگر بر توتون و تنباکو گرفت و لایحه ای به مجلس شورای ملی داد که در ششم مهر ۱۲۹۴ به تصویب رسید و بر توتون و تنباکوی تولید شده در ایران، سی درصد مالیات بست.
در سال ۱۳۰۳ دولت رضاخان سردارسپه تصمیم به اصلاح قانون دخانیات گرفت و ذکاءالملک فروغی لایحه ای در ۲۷ اسفند به مجلس داد تا مالیات مستقیم از زارعان توتون و تنباکو گرفته نشود، بلکه فروشندگان این کالا برای تنباکو منى چهار قران، برای توتون چپق منى یک تومان و برای توتون سیگار منی پانزده قران مالیات بپردازند. توتون و تنباکوی صادراتی از مالیات معاف و در مورد توتون و تنباکوی مالیاتی قرار شد مالیاتى معادل تفاوت بین حقوق گمرکى دخانیات و مالیات داخلى گرفته شود.
برنامه های عمرانی دوران پادشاهی رضاشاه نیازمند هزینه ها و اعتباراتی بود که دولت برای تآمین آن، تجارتهای سودآور را به انحصار خود در می آورد، مانند تجارت قند و شکر که هزینه احداث راه آهن با آن تآمین شد. در همین راستا در سال ۱۳۰۷ دولت مخبرالسلطنه هدایت در صدد برآمد تجارت دخانیات را نیز دولتی کند. نصرت الدوله فیروز وزیر مالیه در سیزدهم دی آن سال «قانون انحصار دولتی دخانیات» را به مجلس شورای ملی داد تا ورود و صدور، خرید و فروش، تهیه و نگاهدارى و حمل ونقل دخانیات و کاغذ سیگار را در کشور به انحصار دولت درآورد. دولت استدلال کرد که مالیات و عوارض گمرکی که از از دخانیات گرفته می شد در اجرا با اشکال روبرو بود و تا آن زمان نتوانسته بود به درستی اجرا شود. همچنین، پایین بودن کیفیت دخانیات تولیدی در کشور و نداشتن بازار کافى در خارج، مداخله دولت را ناگزیر می کرد تا محصول تنباکوی کشت شده در کشور را بهبود بخشد و برای آن در خارج بازار فراهم کند. در همین لایحه برای اعمال انحصار دولت بر تجارت دخانیات، دو میلیون تومان از مجلس برای تأسیس «موسسه انحصار دخانیات» خواسته شد. این لایحه در ۲۹ اسفند ۱۳۰۷ به تصویب مجلس رسید.
... [مشاهده متن کامل]
• برندهای خانواده بهمن ( بهمن کوچک، متوسط، بهمن لایت، بهمن الترالایت، بهمن فول فلیور، بهمن کتابی، بهمن نانو )
• برندهای خانواده تیر ( تیر متوسط، تیر فول فلیور، تیر پنج ستاره )
• زیکا ( کوچک، لایت )
• تی فور ( T4 )
• انواع تنباکو ( سنتی و معسل )
• سیگار بهمن مشکی
• سیگار فروردین
• سیگار بهمن
• سیگار اشنو ویژه
• سیگار تیر
• سیگار هما فیلتردار
• سیگار ۵۷
نخستین دخالت ایران در امور مربوط به دخانیات به سال ۱۲۹۴ خورشیدی باز می گردد. پیش از آن، تجارت داخلی و خارجی دخانیات آزاد بود. بنابر آمار سال ۱۹۱۰ ( ۱۲۸۹ خورشیدی ) ، سالیانه معادل ۲۵۰ تا ۲۶۰ هزار تومان توتون و تنباکوی فرآوری شده و فرآوری نشده به کشور وارد می شد و مالیات و عوارض گمرکی آن مانند کالاهای دیگر بود. تولید توتون و تنباکو در داخل نیز در سال ۱۲۹۴ حدود سه هزار تن برآورد می شد. در سال ۱۲۹۴ دولت میرزا حسن خان مشیرالدوله تصمیم به وضع مالیاتی بیش از کالاهای دیگر بر توتون و تنباکو گرفت و لایحه ای به مجلس شورای ملی داد که در ششم مهر ۱۲۹۴ به تصویب رسید و بر توتون و تنباکوی تولید شده در ایران، سی درصد مالیات بست.
در سال ۱۳۰۳ دولت رضاخان سردارسپه تصمیم به اصلاح قانون دخانیات گرفت و ذکاءالملک فروغی لایحه ای در ۲۷ اسفند به مجلس داد تا مالیات مستقیم از زارعان توتون و تنباکو گرفته نشود، بلکه فروشندگان این کالا برای تنباکو منى چهار قران، برای توتون چپق منى یک تومان و برای توتون سیگار منی پانزده قران مالیات بپردازند. توتون و تنباکوی صادراتی از مالیات معاف و در مورد توتون و تنباکوی مالیاتی قرار شد مالیاتى معادل تفاوت بین حقوق گمرکى دخانیات و مالیات داخلى گرفته شود.
برنامه های عمرانی دوران پادشاهی رضاشاه نیازمند هزینه ها و اعتباراتی بود که دولت برای تآمین آن، تجارتهای سودآور را به انحصار خود در می آورد، مانند تجارت قند و شکر که هزینه احداث راه آهن با آن تآمین شد. در همین راستا در سال ۱۳۰۷ دولت مخبرالسلطنه هدایت در صدد برآمد تجارت دخانیات را نیز دولتی کند. نصرت الدوله فیروز وزیر مالیه در سیزدهم دی آن سال «قانون انحصار دولتی دخانیات» را به مجلس شورای ملی داد تا ورود و صدور، خرید و فروش، تهیه و نگاهدارى و حمل ونقل دخانیات و کاغذ سیگار را در کشور به انحصار دولت درآورد. دولت استدلال کرد که مالیات و عوارض گمرکی که از از دخانیات گرفته می شد در اجرا با اشکال روبرو بود و تا آن زمان نتوانسته بود به درستی اجرا شود. همچنین، پایین بودن کیفیت دخانیات تولیدی در کشور و نداشتن بازار کافى در خارج، مداخله دولت را ناگزیر می کرد تا محصول تنباکوی کشت شده در کشور را بهبود بخشد و برای آن در خارج بازار فراهم کند. در همین لایحه برای اعمال انحصار دولت بر تجارت دخانیات، دو میلیون تومان از مجلس برای تأسیس «موسسه انحصار دخانیات» خواسته شد. این لایحه در ۲۹ اسفند ۱۳۰۷ به تصویب مجلس رسید.
