شرکت آب و فاضلاب شیراز با نام پیشین دستگاه آب شیراز نام شرکتی است که مسئولیت ارائهٔ خدمات انشعاب آب و فاضلاب شهر شیراز را بر عهده دارد. این شرکت در سال ۱۳۲۴ محمد نمازی شرکتی با عنوان دستگاه آب شیراز تأسیس کرد که در سال ۱۳۷۶ بعد از تأسیس شرکت آبفای شیراز زیرمجموعهٔ آن گردید.
... [مشاهده متن کامل]
نخستین بار در سال ۱۳۰۱ طرح احداث شبکه های لوله کشی آب شرب شهرهای ایران بررسی شد و بخشی از شهرهای آبادان، مشهد و بیرجند لوله کشی شد. نخستین سازمان آبرسانی شهری در ایران بنگاه مستقل خیریهٔ آبلولهٔ بیرجند بود که در سال ۱۳۰۲ با احداث و بهره برداری یک رشته لوله به طول ۹ کیلومتر و یک منبع و قنات تأمین کنندهٔ آب، فعالیت خود را آغاز کرد. ( برگرفته از تاریخچهٔ لوله کشی آب در ایران، استاد رضا محمدرضایی )
مقدمات لوله کشی آب آشامیدنی شیراز در سال ۱۳۲۴ توسط مرحوم محمد نمازی یکی از بزرگ ترین نیکوکاران شیراز فراهم گردید. این طرح مشتمل بر لوله کشی های اصلی و ساختمان حوض تصفیه خانه بود و از آب دو رشته قنات خیرآباد و رضاآباد در غرب شیراز جهت تأمین آب استفاده می گردید. در آن زمان ۶٬۰۰۰ مشترک آب وجود داشت.
مهندسان مشاور الکساندر گیب - انگلیسی - پس از مطالعات، اعلام نمودند که آب دو رشته قنات جهت تأمین آب شرب شهر کافی نبوده، به علاوهٔ آب قنوات حتی در مظهر آن ها آلوده می باشند.
پس از تهیهٔ طرح و حفر چاه های عمیق در دوازدهم اردیبهشت ماه سال ۱۳۳۱ دستگاه آب شیراز افتتاح گردید. در سال ۱۳۵۷ دستگاه آب شیراز، آب مورد نیاز حدود ۷۰٬۰۰۰ مشترک را از طریق چاه های آبرفتی منطقه پس از تصفیه و ضدعفونی در مخزن ۲۵٬۰۰۰ متر مکعبی ابیوردی ذخیره می نمود. با افزایش سریع جمعیت و مهاجرت از روستاها به شهر شیراز، مصارف آب آشامیدنی بالا رفت و عدم توسعهٔ هماهنگ تأسیسات آب موجب نارسایی در آبرسانی گردید. بدین جهت پس از مطالعات لازم، طرح استفاده از آب سد درودزن واقع در شمال غربی شهر شیراز به ظرفیت معادل ۱۵۰٬۰۰۰ متر مکعب در روز اجرا گردید.
• حفر ده تا شانزده حلقه چاه
• ساخت تصفیه خانه
• انتقال آب از تصفیه خانه به مخزن مرتفع
• ساخت کارخانهٔ برق مستقل برای تهیهٔ نیروی مورد نیاز تلمبه زنی
• ایجاد شبکهٔ لوله برای توزیع آب به کلیهٔ منازل
• این پروژه در سال ۱۳۲۱ خورشیدی آغاز شد و در شهریورماه ۱۳۲۹ خورشیدی به نتیجه رسید.
... [مشاهده متن کامل]
نخستین بار در سال ۱۳۰۱ طرح احداث شبکه های لوله کشی آب شرب شهرهای ایران بررسی شد و بخشی از شهرهای آبادان، مشهد و بیرجند لوله کشی شد. نخستین سازمان آبرسانی شهری در ایران بنگاه مستقل خیریهٔ آبلولهٔ بیرجند بود که در سال ۱۳۰۲ با احداث و بهره برداری یک رشته لوله به طول ۹ کیلومتر و یک منبع و قنات تأمین کنندهٔ آب، فعالیت خود را آغاز کرد. ( برگرفته از تاریخچهٔ لوله کشی آب در ایران، استاد رضا محمدرضایی )
مقدمات لوله کشی آب آشامیدنی شیراز در سال ۱۳۲۴ توسط مرحوم محمد نمازی یکی از بزرگ ترین نیکوکاران شیراز فراهم گردید. این طرح مشتمل بر لوله کشی های اصلی و ساختمان حوض تصفیه خانه بود و از آب دو رشته قنات خیرآباد و رضاآباد در غرب شیراز جهت تأمین آب استفاده می گردید. در آن زمان ۶٬۰۰۰ مشترک آب وجود داشت.
مهندسان مشاور الکساندر گیب - انگلیسی - پس از مطالعات، اعلام نمودند که آب دو رشته قنات جهت تأمین آب شرب شهر کافی نبوده، به علاوهٔ آب قنوات حتی در مظهر آن ها آلوده می باشند.
پس از تهیهٔ طرح و حفر چاه های عمیق در دوازدهم اردیبهشت ماه سال ۱۳۳۱ دستگاه آب شیراز افتتاح گردید. در سال ۱۳۵۷ دستگاه آب شیراز، آب مورد نیاز حدود ۷۰٬۰۰۰ مشترک را از طریق چاه های آبرفتی منطقه پس از تصفیه و ضدعفونی در مخزن ۲۵٬۰۰۰ متر مکعبی ابیوردی ذخیره می نمود. با افزایش سریع جمعیت و مهاجرت از روستاها به شهر شیراز، مصارف آب آشامیدنی بالا رفت و عدم توسعهٔ هماهنگ تأسیسات آب موجب نارسایی در آبرسانی گردید. بدین جهت پس از مطالعات لازم، طرح استفاده از آب سد درودزن واقع در شمال غربی شهر شیراز به ظرفیت معادل ۱۵۰٬۰۰۰ متر مکعب در روز اجرا گردید.
• حفر ده تا شانزده حلقه چاه
• ساخت تصفیه خانه
• انتقال آب از تصفیه خانه به مخزن مرتفع
• ساخت کارخانهٔ برق مستقل برای تهیهٔ نیروی مورد نیاز تلمبه زنی
• ایجاد شبکهٔ لوله برای توزیع آب به کلیهٔ منازل
• این پروژه در سال ۱۳۲۱ خورشیدی آغاز شد و در شهریورماه ۱۳۲۹ خورشیدی به نتیجه رسید.
