شروین کوه یا جبال شروین نام کوهستانی است که در سده های نخستین هجری نقش مؤثری را در تاریخ طبرستان ایفا نموده است این کوهستان بخشی از جنوب خاوری مازندران ( بر سر راه قومس به مازندران ) بوده است و نام خود را از ملک الجبال شروین باوند فرمانروای طبرستان شرقی شامل هزارجریب غربی، فریم و سوادکوه و شهریارکوه گرفته است[ ۱] برخی مورخان با ناآگاهی جبال دیلم محل فرمانروایی شروین را در جنوب گیلان می دانند. حال آنکه در تاریخ ذکر گردیده که کوهستان فریم و دودانگه نیز به جبال دیلم موسوم بوده و در نواحی دیگری از البرز گاهی به جبال دیلم نامگذاری می شد.
زادگاه اسپهبد شروین دربردارندهٔ بلندی های جنوبی فریم نامور به شهریارکوه در جنوب ساری می باشد که از آبادی های مهم آن فریم، چاشم، آسران، هیکوه و … بوده است[ ۲] اعتمادالسلطنه در دورهٔ قاجار شلفین را همان شروین دانسته و سوادکوه را «کوهستان شروین» نام گذاری نموده است اما شروین مانند شهریار تنها یکی از فرمانروایان باوندی تبرستان بوده و نام کوهستان پس از هر امیر پرآوازه دگرگون می شده است و شهریارکوه و کوه شروین ناحیهٔ کوهستانی جنوب فریم یک ناحیه با نام فرمانروای زمان خود می باشند ضمناً ابن فقیه کوه شروین را نزدیک قومس ( شهری نابود شده بین سمنان و دامغان ) می داند که با مختصات کوه غیر معروف شلفین که در حاشیه غربی جاده تهران فیروزکوه و مازندران است همخوانی ندارد سخت گذرترین راه مازندران خاوری ازگردنهٔ شهمیرزاد و روستای چاشم و کوه معروف نیزوا به فریم بوده است ضمناً در تاریخ طبری در مورد چسبیدگی کوه شروین به سمنان جُستاری را عنوان نموده است که پایهٔ نام گذاری کتاب «التدوین فی احوال جبال شروین» را زیر سؤال می برد در تاریخ طبری ذکر شده است که حیان بن جبله با چهارده هزار کس به قومس فرستاد که کنار کوه های شروین اردو زند مطابق مستندات تاریخی مشخص می گردد شهریارکوه و کوهستان شروین یکی ست که در جبال فریم قرار داشته و دامنه آن تا حدود کومش ( دامغان و سمنان ) گسترش داشته است
اسپهبد شروین فرمانروای فریم در کوه های مشرف بر قومس، شهریارکوه بود و به «ملک الجبال» نیز آوازه داشت بر مسیر قومس ( سمنان و دامغان ) به مازندران قرار داشته است و امیرنشین آن شهر فریم بوده است که در قسمت شمالی قومس واقع بوده است که همچنان به دشت پریم شهرت دارد پس اعتمادالسلطنه به اشتباه شلفین را کوه شروین دانسته است امیرنشین کوه شروین فریم و آسران بوده است و جبال شروین با کوهستان شمالی شهمیرزاد و دودانگه فریم در جنوب ساری همخوانی دارد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفزادگاه اسپهبد شروین دربردارندهٔ بلندی های جنوبی فریم نامور به شهریارکوه در جنوب ساری می باشد که از آبادی های مهم آن فریم، چاشم، آسران، هیکوه و … بوده است[ ۲] اعتمادالسلطنه در دورهٔ قاجار شلفین را همان شروین دانسته و سوادکوه را «کوهستان شروین» نام گذاری نموده است اما شروین مانند شهریار تنها یکی از فرمانروایان باوندی تبرستان بوده و نام کوهستان پس از هر امیر پرآوازه دگرگون می شده است و شهریارکوه و کوه شروین ناحیهٔ کوهستانی جنوب فریم یک ناحیه با نام فرمانروای زمان خود می باشند ضمناً ابن فقیه کوه شروین را نزدیک قومس ( شهری نابود شده بین سمنان و دامغان ) می داند که با مختصات کوه غیر معروف شلفین که در حاشیه غربی جاده تهران فیروزکوه و مازندران است همخوانی ندارد سخت گذرترین راه مازندران خاوری ازگردنهٔ شهمیرزاد و روستای چاشم و کوه معروف نیزوا به فریم بوده است ضمناً در تاریخ طبری در مورد چسبیدگی کوه شروین به سمنان جُستاری را عنوان نموده است که پایهٔ نام گذاری کتاب «التدوین فی احوال جبال شروین» را زیر سؤال می برد در تاریخ طبری ذکر شده است که حیان بن جبله با چهارده هزار کس به قومس فرستاد که کنار کوه های شروین اردو زند مطابق مستندات تاریخی مشخص می گردد شهریارکوه و کوهستان شروین یکی ست که در جبال فریم قرار داشته و دامنه آن تا حدود کومش ( دامغان و سمنان ) گسترش داشته است
اسپهبد شروین فرمانروای فریم در کوه های مشرف بر قومس، شهریارکوه بود و به «ملک الجبال» نیز آوازه داشت بر مسیر قومس ( سمنان و دامغان ) به مازندران قرار داشته است و امیرنشین آن شهر فریم بوده است که در قسمت شمالی قومس واقع بوده است که همچنان به دشت پریم شهرت دارد پس اعتمادالسلطنه به اشتباه شلفین را کوه شروین دانسته است امیرنشین کوه شروین فریم و آسران بوده است و جبال شروین با کوهستان شمالی شهمیرزاد و دودانگه فریم در جنوب ساری همخوانی دارد.
wiki: شروین کوه