به روز بزم کند خوی تو ز حنظل شهد
به روز رزم کند خشم تو ز شهد شرنگ.
فرخی.
|| زهر و سم. ( ناظم الاطباء ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) ( برهان ). زهر. ( شرفنامه منیری ) : همه به تنبل و بند است بازگشتن او
شرنگ نوش آمیغ است و روی زراندود.
رودکی.
زمانه به یکسان ندارد درنگ گهی شهد و نوش است و گاهی شرنگ.
فردوسی.
بسا کسا که به امید آنکه بیابدشکر ز دست بیفکند و برگرفت شرنگ.
فرخی.
چنین آمد این گیتی بی درنگ نخستین دهد نوش و آنگه شرنگ.
اسدی.
تیر ستم فلک خدنگ است شهد شره جهان شرنگ است.
انوری ( از آنندراج ).
اگر ز فضل تقدم سخن رود دیدیم شرنگ دردم ماران و مهره در دنبال.
فتحعلیخان صبا ( از انجمن آرا ).
|| هرچیز تلخ. ( فرهنگ فارسی معین ) : گر شهد زهر گردد و گردد شرنگ شهد
بر یادکرد خواجه سید عجب مدار.
فرخی.
شاد باش ای ملک شهر گشاینده که شددر دهان همه از هیبت تو شهد شرنگ.
فرخی.
تلخی خشمش ار به شهدرسدشهد نتوان شناختن ز شرنگ.
فرخی.
شهی که دولت او از شرنگ شهد کندچنانکه هیبت شمشیر او ز شهد شرنگ.
فرخی.
باد عمرت بی زوال و باد عزت بیکران باد سعدت بی نحوست باد شهدت بی شرنگ.
منوچهری.
سبب خشم بخت پیدا نیست شکرش را جدا مدان ز شرنگ.
ناصرخسرو.
جد مرا ز هزل بباید نصیبه ای هر چند یک مزه نبود شهد با شرنگ.
سوزنی.
در مدحت تولؤلؤ شهوار با شبه در رشته کردم و شکر آمیخت با شرنگ.بیشتر بخوانید ...