شرمن میلر بوث ( Sherman Miller Booth ) ( ۲۵ سپتامبر ۱۸۱۲ – ۱۰ اوت ۱۹۰۴ ) ، از طرفداران الغای بردگی، ویراستار و سیاستمدار ایالت ویسکانسین بود و در تشکیل حزب آزادی، حزب خاک آزاد و حزب جمهوری خواه نقش برازنده داشت. بوث پس از تحریک کردن به فرار از زندان یک بردهٔ فراری در تناقض با قانون بردهٔ فراری، در سطح ملی به شهرت رسید.
... [مشاهده متن کامل]
شرمن بوث که در دونپورت نیویورک متولد شده بود در منطقهٔ غربی نیویورک که به خاطر جنبش های دینی و اصلاحی مختلف شهرت داشت، بزرگ شد. پدرش مخالف برده داری بود. شرمن در آکادمی جفرسون که در همان نزدیکی قرار درس خواند و بعدها با طور متناوب بین تدریس و کشاورزی، چندین سال در آن تدریس نمود. در سال ۱۸۳۷ رئیس سیار و سازمان دهندهٔ انجمن اعتدال در مصرف الکل بود. شرمن در سال ۱۸۳۷ به عنوان یک سخنران قانع کننده و پُر رونق شهرت پیدا کرد. در سال ۱۸۳۸ در دانشگاه ییل به دروس آغاز کرد و خود را به عنوان یک دانش آموز استثنایی ثابت ساخت. شرمن مکرراً کمک های مالی را رد نمود و در عوض تصمیم گرفت که با ادامه دادن به تدریس خود را حمایت نماید.
در سال ۱۸۳۹ شرمن همراه با سایر دانش آموزان به منظور تدریس زبان انگلیسی به آفریقایی های محبوس که از کشتی بردهٔ آمیستاد گرفتار شده بودند، استخدام شد. پس از این که آن ها توسط دادگاه عالی آمریکا موفق به رهایی شدند، شرمن به تدریس آن ها ادامه داد. دخالت شرمن در این مورد، سبب پیوستن او به جنبش گسترده تر الغای برده داری شد.
در حالی که بوث هنوز در کالج بود، در سال ۱۸۴۰ به سازمان دهی حزب آزادی کمک کرد، این حزب که طرفدار الغای برده داری بود، از انجمن ضد برده داری و خارجی آمریکایی انجیلی پا به عرصهٔ وجود گذاشت. بوث در تلاش گسترش مبارزهٔ الغای برده داری از کلیساها به مجالس ایالتی بود و به یکی از سازمان دهندگان عمدهٔ حزب برای ایالت کنتیکت تبدیل شد. بوث پس از فراغت از انجمن فی. بتا کاپا از دانشگاه ییلی در سال ۱۸۴۱، به شهر مریدن در ایالت کنتیکت رفت و با کارکنان روزنامهٔ طرفدار الغای برده داری کریستین فریمن پیوست و سردبیر مسئول آن شد.
درست چند روز قبل از ایالت شدن ویسکانسین در سال ۱۸۴۸، بوث و ایهابد کادینگ ویراستاریش به هدف ایجاد یک روزنامهٔ طرفدار الغای برده داری دیگر به نام آمریکن فریمن، وارد ایالت ویسکانسین شدند. بوث به زودی صاحب امتیاز انحصاری این روزنامه شد و آن را از واکیشا به میلواکی منتقل کرد و نام روزنامه را به ویسکانسین فریمن تغییر نام داد. بوث به عنوان دبیرکل کنوانسیون حزب آزادی که در همان سال در بوفالو در ایالت نیویورک برگزار شده بود، به شکل گیری حزب خاک آزاد جدید و توسعه برنامه های آن حزب فراتر از لغو برده داری به هدف ایجاد یک ائتلاف بزرگتر، کمک نمود. بوث با این انگیزه روزنامه اش را به ویسکانسین فری دموکرات تغییر نام داد. بوث در سال ۱۸۵۰ تصویب قانون بردهٔ فراری را محکوم نمود و با سایر طرفداران حزب آزاد ویسکانسین بر قانون گذاران ایالتی فشار وارد نمود تا حکم قرار احضار زندانی و محاکمهٔ بردگان فراری متهم را ارائه نمایند. بوث در سال ۱۸۵۱ لئونارد جی. فارول از حزب ویگ را ترغیب نمود تا به پُست فرمانداری کاندیدا شود که منتج به انتخاب او و قطع کنترل ایالت توسط حزب دموکرات شد.
... [مشاهده متن کامل]
شرمن بوث که در دونپورت نیویورک متولد شده بود در منطقهٔ غربی نیویورک که به خاطر جنبش های دینی و اصلاحی مختلف شهرت داشت، بزرگ شد. پدرش مخالف برده داری بود. شرمن در آکادمی جفرسون که در همان نزدیکی قرار درس خواند و بعدها با طور متناوب بین تدریس و کشاورزی، چندین سال در آن تدریس نمود. در سال ۱۸۳۷ رئیس سیار و سازمان دهندهٔ انجمن اعتدال در مصرف الکل بود. شرمن در سال ۱۸۳۷ به عنوان یک سخنران قانع کننده و پُر رونق شهرت پیدا کرد. در سال ۱۸۳۸ در دانشگاه ییل به دروس آغاز کرد و خود را به عنوان یک دانش آموز استثنایی ثابت ساخت. شرمن مکرراً کمک های مالی را رد نمود و در عوض تصمیم گرفت که با ادامه دادن به تدریس خود را حمایت نماید.
در سال ۱۸۳۹ شرمن همراه با سایر دانش آموزان به منظور تدریس زبان انگلیسی به آفریقایی های محبوس که از کشتی بردهٔ آمیستاد گرفتار شده بودند، استخدام شد. پس از این که آن ها توسط دادگاه عالی آمریکا موفق به رهایی شدند، شرمن به تدریس آن ها ادامه داد. دخالت شرمن در این مورد، سبب پیوستن او به جنبش گسترده تر الغای برده داری شد.
در حالی که بوث هنوز در کالج بود، در سال ۱۸۴۰ به سازمان دهی حزب آزادی کمک کرد، این حزب که طرفدار الغای برده داری بود، از انجمن ضد برده داری و خارجی آمریکایی انجیلی پا به عرصهٔ وجود گذاشت. بوث در تلاش گسترش مبارزهٔ الغای برده داری از کلیساها به مجالس ایالتی بود و به یکی از سازمان دهندگان عمدهٔ حزب برای ایالت کنتیکت تبدیل شد. بوث پس از فراغت از انجمن فی. بتا کاپا از دانشگاه ییلی در سال ۱۸۴۱، به شهر مریدن در ایالت کنتیکت رفت و با کارکنان روزنامهٔ طرفدار الغای برده داری کریستین فریمن پیوست و سردبیر مسئول آن شد.
درست چند روز قبل از ایالت شدن ویسکانسین در سال ۱۸۴۸، بوث و ایهابد کادینگ ویراستاریش به هدف ایجاد یک روزنامهٔ طرفدار الغای برده داری دیگر به نام آمریکن فریمن، وارد ایالت ویسکانسین شدند. بوث به زودی صاحب امتیاز انحصاری این روزنامه شد و آن را از واکیشا به میلواکی منتقل کرد و نام روزنامه را به ویسکانسین فریمن تغییر نام داد. بوث به عنوان دبیرکل کنوانسیون حزب آزادی که در همان سال در بوفالو در ایالت نیویورک برگزار شده بود، به شکل گیری حزب خاک آزاد جدید و توسعه برنامه های آن حزب فراتر از لغو برده داری به هدف ایجاد یک ائتلاف بزرگتر، کمک نمود. بوث با این انگیزه روزنامه اش را به ویسکانسین فری دموکرات تغییر نام داد. بوث در سال ۱۸۵۰ تصویب قانون بردهٔ فراری را محکوم نمود و با سایر طرفداران حزب آزاد ویسکانسین بر قانون گذاران ایالتی فشار وارد نمود تا حکم قرار احضار زندانی و محاکمهٔ بردگان فراری متهم را ارائه نمایند. بوث در سال ۱۸۵۱ لئونارد جی. فارول از حزب ویگ را ترغیب نمود تا به پُست فرمانداری کاندیدا شود که منتج به انتخاب او و قطع کنترل ایالت توسط حزب دموکرات شد.
