شرف الدین مظفر. [ ش َ رَ فُدْ دی ن ِ م ُ ظَف ْ ف َ ] ( اِخ ) ابن منصوربن حاجی. از خواف خراسان. از پادشاهان آل مظفر متوفای 713 هَ. ق. اتابک یوسف شاه بن علاءالدین او را تربیت کرد و میبد و ندوشن و بخشی از قهستان یزد را بدو واگذار نمود. شرف الدین معاصر و مورد توجه غازان خان و الجایتو و امیری کاردان و لایق و نیکوکار بود. در آبادی ملک و آسایش مردم کوشید. ( از تاریخ گزیده چ لیدن صص 616-620 ). رجوع به همان صفحات و نیزص 670 همان مأخذ و حبیب السیر چ خیام ج 1 ص 276 شود.
