شرف الدین مسعود

لغت نامه دهخدا

شرف الدین مسعودی. [ ش َ رَ فُدْ دی ن ِ م َ ] ( اِخ ) مؤلف کتاب «جهان دانش » در علم هیأت. ( آقای جلال الدین همایی در التفهیم به نظریه های وی اشاراتی کرده است ). رجوع به التفهیم ص 89، 99 و 107 و حاشیه ص 51 شود.

دانشنامه آزاد فارسی

شَرَفُ الدین مَسْعود ( ـ۶۷۶ق)
(مشهور به: ابن خطیر) شاعر، دولتمرد و شورشگر آناتولی. از آن دست دولتمردانی بود که چیرگی مغولان بر آناتولی و دست نشاندگی سلجوقیان آن جا را بر نتابیدند و بر دستگاه دست نشاندۀ مغولان شوریدند. شورش او و هوادارانش بر ضد معین الدین پروانه و دستگاه سلجوقی، به دست سپاهیان مغول فروپاشید و درپی این شکست شرف الدین به دژ لولو پناه برد، اما دژبان او را دربند کرد و به مغولان سپرد. مغولان نیز او را کشتند و برای هراس افکندن در دل دیگر گردنکشان، هر پاره از تن او را به دیاری فرستادند. چند نامه از مولانا مولوی بلخی خطاب به شرف الدین مسعود است. از وی اشعاری فارسی نیز به جا مانده است.

پیشنهاد کاربران

بپرس