شرعبی
لغت نامه دهخدا
شرعبی. [ ش َ ع َ بی ی ] ( اِخ ) لقب عبیده تابعی. ( منتهی الارب ).
شرعبی. [ ش َ ع َ بی ی ] ( اِخ ) اُطُمی ( قلعه ای ) است پائین کوه ذباب. ( منتهی الارب ). از آطام یهود است در مدینه. ( یادداشت به خط دهخدا ). || ( ص نسبی ) منسوب است به شرعب. ( سمعانی ). رجوع به شرعب شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید