شَرَر بیگدلی، حسین علی (قم ح ۱۱۸۴ـ پس از ۱۲۵۴ق)
شاعر ایرانی. زندگی را با درآمد املاکش می گذراند. برخی مدایح او به شیوۀ حافظ است و در پایان غزل از ممدوح نام می برد و او را می ستاید. قصایدی بلند و محکم سروده است. ترکیب بندی استوار با نوزده بند در رثای امام حسین (ع) دارد. چندین مادۀ تاریخ در سوگ نزدیکانش ساخته است. رباعی، قطعه و هزل نیز در دیوانش یافت می شود. مجموع شعرهای او را حدود ۵۰۰ بیت نوشته اند. دیوان وی با نام فغان دل به چاپ رسیده است (قم، ۱۳۴۹ش).
شاعر ایرانی. زندگی را با درآمد املاکش می گذراند. برخی مدایح او به شیوۀ حافظ است و در پایان غزل از ممدوح نام می برد و او را می ستاید. قصایدی بلند و محکم سروده است. ترکیب بندی استوار با نوزده بند در رثای امام حسین (ع) دارد. چندین مادۀ تاریخ در سوگ نزدیکانش ساخته است. رباعی، قطعه و هزل نیز در دیوانش یافت می شود. مجموع شعرهای او را حدود ۵۰۰ بیت نوشته اند. دیوان وی با نام فغان دل به چاپ رسیده است (قم، ۱۳۴۹ش).