وآن قطره باران ز بر لاله احمر
همچون شرر مرده فراز علم نار.
منوچهری.
وآن شرر گویی طاووس بگرد دم خویش لؤلؤ خرد فتالیده بمنقار بود.
منوچهری.
در شرر خشم او بسوزد یاقوت گرش نسوزد شرار نارموقد.
منوچهری.
پردود آتشش را جز مکر و شر شرر نیست شاهی است کش مر اورا نه خیل و نه حشر نیست.
ناصرخسرو.
شرری بود و در هوا افسرددر تو زاد آن زمان که در من مرد.
سنایی.
زودخیز است و خوش گریز حشرزودزای است و زودمیر شرر.
سنایی.
چو آتش میخورد خود را حسود و دیر برنایدکه روز بخت او کوتاهی عمر شرر گیرد.
سیدحسن غزنوی.
شررش در کواکب افکندی دودش اندر سما فرستادی.
خاقانی.
آتش تیغ او گه پیکارشرر قصر پیکر اندازد.
خاقانی.
اینت نادان که آتش افروزدخویشتن در شرر دراندازد.
خاقانی.
امروز صد چراغ ثنا برفروختم از یک شرر که یافتم از اخگر سخاش.
خاقانی.
مستحق است که... از شعله صولت انصار حق شرری در نهاد او زنند. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 354 ). شرر شرک که از آتشخانه های آن نواحی زبانه میزد به زخم تیغ آبدار می نشاند. ( ترجمه تاریخ یمینی ). اصحاب خلف احمد به ممانعت برخاستند و شرر شر مشتعل شد. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 205 ).یک شرر از عین عشق دوش پدیدار شد
طای طریقت بتافت عقل نگونسار شد.
عطار.
گر آتش سیاست تو شعله ای زندگردون از آن دخان شود اختر شرر شود.
مولوی.
هست سرمایه ٔاحراق جهانی شرری.ابن یمین.
سخن ازچشمه جان گیرد آب آذرخشان ز شرر گیرد تاب.
جامی.
شب پرده یک جهان تواند بودن اما نتواند شرری پنهان کرد.
واعظ قزوینی.
بیشتر بخوانید ...