شرد

لغت نامه دهخدا

شرد. [ ش َ رَ ] ( ع ص ، اِ ) رمندگان. ج ِ شارد. ( از اقرب الموارد ) ( از منتهی الارب ).

شرد. [ ش ُ رُ ] ( ع ص ، اِ ) رمندگان. ج ِ شَرود. کصبور، بمعنی رمنده. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).

شرد. [ ش ُ ] ( ع اِ ) سرخس. بلیخنون بطارس . ( یادداشت مؤلف ).

سرخس بلیخنون بطارس

[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۱(بار)

شِرد sherd در زبان مازنی ( طبری یا تپوری ) به معنای فاسد هستش.
مثلا میگیم:
شِردِ مرغنه یعنی تخم ( مرغ ) فاسد