شرحی است که ظاهرا توسط ابو سعد محمد بن سرخ نیشابوری شاگرد ابوالهیثم احمد بن حسن جرجانی بر قصیده معروف او نوشته و آن نثر شیوایی است از اوایل قرن پنجم . این شرح در تهران بطبع رسیده .
