[ویکی نور] شرح بر صد کلمه امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب(علیه السلام). شرح بر صد کلمه امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب(علیه السلام) ترجمه کتاب «شرح المأة کلمة» ابن میثم می باشد، که به وسیله عبدالعلی صاحبی به فارسی ترجمه شده است.
مترجم کتاب در ابتدا چنین می نویسد: در کتب رجال و شرح حال ها و نه در شرح حاضر، بر اسمی جز این مطلع نشدم. لیکن سیّد بزرگوار سید اعجازالدین حسین نیشابوری کنتوری(ره) در کتاب «کشف الحجب و الأستار عن أسماء الکتب و الأسفار» در حرف شین نسخه چاپی صفحه 349 چنین گفته است: «شرح سخن امیرمؤمنان(ع) به نام صد کلمه از شیخ کمال الدین میثم بن علی بن میثم بحرانی شارح نهج البلاغه می باشد و اسم آن منهاج العارفین است». و در حرف (م) صفحه 566 گفته است: «منهاج العارفین در شرح کلام امیرمؤمنان(ع) به نام صد کلمه از شیخ میثم شارح نهج البلاغه می باشد».
گویا این اسم بعد بر روی کتاب نهاده شده؛ یعنی ابن میثم شرح خود را به این اسم ننامیده است. لیکن چون شرح مطالبی بلند و بحث هایی مهمّ و فوایدی بسیار فراوان از مطالب عرفانی در بر دارد، دانشمندانی که از آن استفاده کرده اند، آن را «منهاج العارفین» نامیده اند.
از جمله حکمت های رسا و آفتاب های درخشان آن حضرت، یک صد کلمه ای است که حکمت و اندرزهای لطیف را در بر دارد و ابوعثمان عمرو بن جاحظ از میان کلمات امام(ع) برگزیده است. جاحظ از کسانی است که هر دو فضیلت؛ یعنی دانش و ادب را در خود گرد آورده است، و چنین داوری کرده که هر یک از این صد کلمه، یک هزار نوع از محسّنات سخن عرب را داراست.
این صد کلمه را به خاطر برتر و ممتاز بودن از دیگر کلمات حکمت آمیز حضرت، بر نگزیده است، بلکه به این سبب آن ها را انتخاب کرده که علاوه بر فصاحت از اختصار نیز برخوردار می باشد.
مترجم کتاب در ابتدا چنین می نویسد: در کتب رجال و شرح حال ها و نه در شرح حاضر، بر اسمی جز این مطلع نشدم. لیکن سیّد بزرگوار سید اعجازالدین حسین نیشابوری کنتوری(ره) در کتاب «کشف الحجب و الأستار عن أسماء الکتب و الأسفار» در حرف شین نسخه چاپی صفحه 349 چنین گفته است: «شرح سخن امیرمؤمنان(ع) به نام صد کلمه از شیخ کمال الدین میثم بن علی بن میثم بحرانی شارح نهج البلاغه می باشد و اسم آن منهاج العارفین است». و در حرف (م) صفحه 566 گفته است: «منهاج العارفین در شرح کلام امیرمؤمنان(ع) به نام صد کلمه از شیخ میثم شارح نهج البلاغه می باشد».
گویا این اسم بعد بر روی کتاب نهاده شده؛ یعنی ابن میثم شرح خود را به این اسم ننامیده است. لیکن چون شرح مطالبی بلند و بحث هایی مهمّ و فوایدی بسیار فراوان از مطالب عرفانی در بر دارد، دانشمندانی که از آن استفاده کرده اند، آن را «منهاج العارفین» نامیده اند.
از جمله حکمت های رسا و آفتاب های درخشان آن حضرت، یک صد کلمه ای است که حکمت و اندرزهای لطیف را در بر دارد و ابوعثمان عمرو بن جاحظ از میان کلمات امام(ع) برگزیده است. جاحظ از کسانی است که هر دو فضیلت؛ یعنی دانش و ادب را در خود گرد آورده است، و چنین داوری کرده که هر یک از این صد کلمه، یک هزار نوع از محسّنات سخن عرب را داراست.
این صد کلمه را به خاطر برتر و ممتاز بودن از دیگر کلمات حکمت آمیز حضرت، بر نگزیده است، بلکه به این سبب آن ها را انتخاب کرده که علاوه بر فصاحت از اختصار نیز برخوردار می باشد.