[ویکی نور] «شرح التعرف لمذهب التصوف»، به زبان فارسی، شرحی است گسترده، نوشته خواجه امام ابوابراهیم اسماعیل بن محمد مستملی بخاری.
متنی که این شرح پیرامون آن نگاشته شده است، کتابی فشرده و موجز به زبان عربی با نام«التعرف لمذهب التصوف» است و توسط ابوبکر بن ابواسحق، محمد بن ابراهیم بن یعقوب نجاری کلابادی به رشته تحریر درآمده است و یکی از مهم ترین آثار عرفانی است.
شرح حاضر، از مهم ترین و معتبرترین و کهن ترین متن صوفیانه زبان فارسی است(گذشته از این، نسخه ای خطی از آن، به اعتباری در شمار دومین نسخه خطی تاریخ دار زبان فارسی است).
این شرح، به نام های متعدد خوانده شده است، از قبیل«نور المریدین و فضیحة المدعین»، «نور المریدین شرح تعرف لمذهب التصوف»، «کشف المحجوب شرح التصوف».
شارح، در مقدمه ای کوتاه، انگیزه خویش را از نوشتن این شرح، اجابت درخواست اصحاب خویش مبنی بر تألیف کتابی مشتمل بر دیانات و معاملات و حقایق و مشاهدات و اشارات به پارسی بیان کرده است.
متنی که این شرح پیرامون آن نگاشته شده است، کتابی فشرده و موجز به زبان عربی با نام«التعرف لمذهب التصوف» است و توسط ابوبکر بن ابواسحق، محمد بن ابراهیم بن یعقوب نجاری کلابادی به رشته تحریر درآمده است و یکی از مهم ترین آثار عرفانی است.
شرح حاضر، از مهم ترین و معتبرترین و کهن ترین متن صوفیانه زبان فارسی است(گذشته از این، نسخه ای خطی از آن، به اعتباری در شمار دومین نسخه خطی تاریخ دار زبان فارسی است).
این شرح، به نام های متعدد خوانده شده است، از قبیل«نور المریدین و فضیحة المدعین»، «نور المریدین شرح تعرف لمذهب التصوف»، «کشف المحجوب شرح التصوف».
شارح، در مقدمه ای کوتاه، انگیزه خویش را از نوشتن این شرح، اجابت درخواست اصحاب خویش مبنی بر تألیف کتابی مشتمل بر دیانات و معاملات و حقایق و مشاهدات و اشارات به پارسی بیان کرده است.
wikinoor: شرح_التعرف_لمذهب_التصوف
[ویکی فقه] شرح التعرف لمذهب التصوف (کتاب). «شرح التعرف لمذهب التصوف»، به زبان فارسی، شرحی است گسترده، نوشته خواجه امام ابو ابراهیم اسماعیل بن محمد مستملی بخاری.
متنی که این شرح پیرامون آن نگاشته شده است، کتابی فشرده و موجز به زبان عربی با نام «التعرف لمذهب التصوف» است و توسط ابو بکر بن ابو اسحق، محمد بن ابراهیم بن یعقوب نجاری کلابادی به رشته تحریر درآمده است و یکی از مهم ترین آثار عرفانی است. شرح حاضر، از مهم ترین و معتبرترین و کهن ترین متن صوفیانه زبان فارسی است (گذشته از این، نسخه ای خطی از آن، به اعتباری در شمار دومین نسخه خطی تاریخ دار زبان فارسی است).
نام های کتاب مذکور
این شرح، به نام های متعدد خوانده شده است، از قبیل «نور المریدین و فضیحة المدعین»، «نور المریدین شرح تعرف لمذهب التصوف»، «کشف المحجوب شرح التصوف».
انگیزه شارح
شارح، در مقدمه ای کوتاه، انگیزه خویش را از نوشتن این شرح، اجابت درخواست اصحاب خویش مبنی بر تالیف کتابی مشتمل بر دیانات و معاملات و حقایق و مشاهدات و اشارات به پارسی بیان کرده است. روش شارح آن است که ابتدا، کلام مصنف را ترجمه کرده، سپس بر اساس اندیشه های کلامی، حدیثی و فقهی و نظایر آن به شرح متن مزبور روی آورده و در این کار، دقت و امانت تمام به کار برده است. وی، دیباچه متن یاد شده را نیز جمله به جمله، نقل کرده است، سپس به ترجمه آن به پارسی پرداخته است. شارح، در ترجمه، شیوایی و روانی کلام را به گونه ای ستایش انگیز، رعایت کرده است. فصاحت و روانی و امانت در ترجمه ، از کلام وی پیداست، ولی اصراری در آوردن واژه های سره فارسی ندارد. قصد و غرض او، رسایی کلام است، نه زیبای آن. شرح ها، گاه کوتاه و گاه بلند است و این کوتاهی و بلندی ناگزیر و معلول اهمیت و نوع مطلب مورد بحث است. شارح، همه جا با ماتن هم داستان نیست، بلکه در مواردی نه چندان کم، دیده می شود که با نظر وی موافق نمی باشد. گاه، از سر هم دلی به توجیه رای های ماتن می پردازد، ولی در بیشتر موارد، خود استدلال می کند و نارسایی استنباط مصنف را باز می نماید، اما حکم کلی آن است که با وی، در کلیت، هم رای و هم داستان است. شارح، در بزرگداشت خلفای راشدین به مبالغه می پردازد، اما هیچ گاه احترام خاندان گرامی پیامبر را فرو نمی گذارد. وی، هرچند، امام علی را، امام بر حق می داند و معاویه را یاغی می خواند، اما دشنام به وی را روا نمی شمارد.
نثر کتاب
...
متنی که این شرح پیرامون آن نگاشته شده است، کتابی فشرده و موجز به زبان عربی با نام «التعرف لمذهب التصوف» است و توسط ابو بکر بن ابو اسحق، محمد بن ابراهیم بن یعقوب نجاری کلابادی به رشته تحریر درآمده است و یکی از مهم ترین آثار عرفانی است. شرح حاضر، از مهم ترین و معتبرترین و کهن ترین متن صوفیانه زبان فارسی است (گذشته از این، نسخه ای خطی از آن، به اعتباری در شمار دومین نسخه خطی تاریخ دار زبان فارسی است).
نام های کتاب مذکور
این شرح، به نام های متعدد خوانده شده است، از قبیل «نور المریدین و فضیحة المدعین»، «نور المریدین شرح تعرف لمذهب التصوف»، «کشف المحجوب شرح التصوف».
انگیزه شارح
شارح، در مقدمه ای کوتاه، انگیزه خویش را از نوشتن این شرح، اجابت درخواست اصحاب خویش مبنی بر تالیف کتابی مشتمل بر دیانات و معاملات و حقایق و مشاهدات و اشارات به پارسی بیان کرده است. روش شارح آن است که ابتدا، کلام مصنف را ترجمه کرده، سپس بر اساس اندیشه های کلامی، حدیثی و فقهی و نظایر آن به شرح متن مزبور روی آورده و در این کار، دقت و امانت تمام به کار برده است. وی، دیباچه متن یاد شده را نیز جمله به جمله، نقل کرده است، سپس به ترجمه آن به پارسی پرداخته است. شارح، در ترجمه، شیوایی و روانی کلام را به گونه ای ستایش انگیز، رعایت کرده است. فصاحت و روانی و امانت در ترجمه ، از کلام وی پیداست، ولی اصراری در آوردن واژه های سره فارسی ندارد. قصد و غرض او، رسایی کلام است، نه زیبای آن. شرح ها، گاه کوتاه و گاه بلند است و این کوتاهی و بلندی ناگزیر و معلول اهمیت و نوع مطلب مورد بحث است. شارح، همه جا با ماتن هم داستان نیست، بلکه در مواردی نه چندان کم، دیده می شود که با نظر وی موافق نمی باشد. گاه، از سر هم دلی به توجیه رای های ماتن می پردازد، ولی در بیشتر موارد، خود استدلال می کند و نارسایی استنباط مصنف را باز می نماید، اما حکم کلی آن است که با وی، در کلیت، هم رای و هم داستان است. شارح، در بزرگداشت خلفای راشدین به مبالغه می پردازد، اما هیچ گاه احترام خاندان گرامی پیامبر را فرو نمی گذارد. وی، هرچند، امام علی را، امام بر حق می داند و معاویه را یاغی می خواند، اما دشنام به وی را روا نمی شمارد.
نثر کتاب
...
wikifeqh: شرح_التعرف_لمذهب_التصوف _(کتاب)