شرجه
لغت نامه دهخدا
شرجة. [ ش َ ج َ ] ( اِخ ) جایگاهی است در نواحی مکه. ( از معجم البلدان ).
شرجة. [ ش َ ج َ ] ( اِخ ) اول کورة عثر در اول ارض یمن گویند شرجة است. ( از معجم البلدان ). شهری است بر کنار دریای یمن. ( منتهی الارب ).
گویش مازنی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید