شراره خورشیدی

شرارهٔ خورشیدی از انفجار بزرگ در اتمسفر خورشید به وجود می آید و باعث آزاد شدن انرژی در حد شش ضربدر ۱۰ بتوان 30 ژول می شود. ( که در حدود یک ششم انرژی خروجی از سطح خورشید در هر دقیقه است ) این پدیده در سایر ستارگان هم دیده می شود که به آن ها نیز شرارهٔ ستاره ای گفته می شود. شرارهٔ خورشیدی کلیهٔ لایه های سطح خورشید شامل شیدسپهر، تاج خورشیدی و فام سپهر ) را مورد تأثیر قرار می دهد و باعث گرم شدن پلاسما تا چندین میلیون درجهٔ کلوین می شود. همچنین باعث سرعت یافتن الکترون ها، پروتون ها و ین های سنگین تا نزدیکی سرعت نور می شود. همچنین اشعه ای را تولید می کند و لایه های الکترومغناطیس را ایجاد می کند که شامل کلیهٔ امواج الکترومغناطیس می باشد. از امواج رادیویی تا اشعهٔ گاما. شراره ها خود را از آزادسازی انرژی مغناطیسی ذخیره شده در تاج خورشیدی تغذیه می کنند.
اشعهٔ ایکس و اشعهٔ ماورای بنفش می توانند روی یون کره تأثیر بگذارند و تولید امواج ارتباطی با طول موج بالا بنمایند که این این امواج می تواند باعث اختلال در رادارها و تجهیزاتی که با فرکانس کار می کنند بشود. شرارهٔ خورشیدی برای نخستین بار در روی خورشید توسط ریچارد کریستوفر کارینگتون و همچنین توسط ریچارد هدسون در سال ۱۸۵۹م مشاهده گردید. همچنین شرارهٔ ستارگان در روی بسیاری از ستارگان دیده شده است. فرکانس های به وجود آمده از شراره های خورشیدی مختلف است. از ۱ روز زمانی که خورشید در حالت فعال قرار دارد تا ۱ بار در هفته زمانی که سطح خورشید آرام است تغییر می کند همچنین این نوع طوفان بر شبکه های برق رسانی و ماهواره ها و تجهیزات الکترونیکی تأثیر می گذارد و موجب از کارافتادن آنها می شود.