شراب انگور

انوشه خور طرب کن شادمان زی
درم ده دوست جو دشمن پراگن.
منوچهری.
|| ( ص ) شادمان. ( ناظم الاطباء ) . خرم و خوشحال. ( غیاث اللغات ) ( برهان ) ( آنندراج ) :
بدو گفت پیران که ای شهریار
انوشه بزی تا بود روزگار.
فردوسی.
|| جاودان. جزو اول کلمه �ان � علامت نفی و جزو دوم ائوش ، به معنی هوش ، مرگ و نیستی. جمعاً بی زوال ، بی مرگ. زوال ناپذیر. ( حاشیه برهان قاطع چ معین ) :
بدو گفت شاها انوشه بزی.
فردوسی.
به بهرام گفتند انوشه بدی
ز راه نیستان چرا آمدی.
فردوسی.
بشاه جهان گفت انوشه بدی
همیشه ز تو دور چشم بدی.
فردوسی.
بدو گفت مؤبد کانوشه بدی
جهاندار با فره ایزدی.
فردوسی.

وآن پیر دهقان دردهید از شاخ برنا ریخته .
خاقانی .
و رجوع به مجموعه ٔ مترادفات ص 244 شود.