شَدود
اصطلاحی در موسیقی قدیم ایران و پس از اسلام. شدود به مجموع مقام ها و پرده ها گفته می شد. شَدود، با حذف دالِ آخر، به سرودخواندن و راندن شتر می گویند. شَدود چهار قسم بوده است که عبارت است از شد اول: نوا و نیشابورک؛ شَد دوم: دوگاه، حسینی، مخالف، و عراق؛ شد سوم: راست پنجگاه؛ شد چهارم: مخالف و عراق. انواع مختلف کوک را شدود کثیرة الانواع گویند. در موسیقی قدیم ایران پس از اسلام هفت شَدّ را شدود اصول ذکر کرده اند که از کوک های معمول سازهای زهی بوده است.
اصطلاحی در موسیقی قدیم ایران و پس از اسلام. شدود به مجموع مقام ها و پرده ها گفته می شد. شَدود، با حذف دالِ آخر، به سرودخواندن و راندن شتر می گویند. شَدود چهار قسم بوده است که عبارت است از شد اول: نوا و نیشابورک؛ شَد دوم: دوگاه، حسینی، مخالف، و عراق؛ شد سوم: راست پنجگاه؛ شد چهارم: مخالف و عراق. انواع مختلف کوک را شدود کثیرة الانواع گویند. در موسیقی قدیم ایران پس از اسلام هفت شَدّ را شدود اصول ذکر کرده اند که از کوک های معمول سازهای زهی بوده است.
wikijoo: شدود