شدرک. [ ] ( اِخ ) ( به معنی پادشاه من ) یکی از آن جوانانی است که در کتاب دانیال مذکور است و از اورشلیم در سال 604 ق.م. به بابل به اسیری برده شدند و در آنجا برای خدمت سلطان بابل تربیت گشتند اسمهای ایشان را تغییرداده به اسم خدایان خود نامیدند. ( قاموس کتاب مقدس ).
