شدر هانس

دانشنامه آزاد فارسی

شِدِر، هانْس (۱۸۹۶ـ۱۹۵۷)(Schaeder, Hans)
خاور شناس آلمانی. در دانشگاه های کیل و برسلاو درس خواند. زبان های عبری و عربی و فارسی را آموخت. با نوشتن دو رساله به نام حسن بصری پیشوای تابعین و رهبر زاهدین (۱۹۱۹) و پژوهش هایی دربارۀ حافظ (۱۹۲۲)، دانشنامۀ دکتری گرفت. استاد دانشگاه های برسلاو (۱۹۲۲ـ۱۹۲۶)، کونیکسبرگ (۱۹۲۶ـ۱۹۳۰)، برلین (۱۹۳۱ـ۱۹۴۴) و گوتینگن (۱۹۴۶ـ۱۹۵۷) بود و در زبان های سامی و زبان فارسی، و نیز در تاریخ ادیان، ازجمله ادیان ایرانی و اسلام استادی داشت. از آثارش: آلمان و شرق (۱۹۴۴)؛ عزرای کاتب (توبینگن، ۱۹۳۰)؛ کتاب ایران (۱۹۳۴)؛ اختلاط دین های قدیم ایران و یونان (لایپزیگ، ۱۹۲۶)؛ تحقیقات ایرانی (۱۹۳۰)؛ بررسی های شرقی (۱۹۳۵)؛ نظریۀ اسلامی دربارۀ انسان کامل (۱۹۲۵)؛ دولت جهانی ایران (۱۹۴۰ ـ ۱۹۴۱. ترجمۀ فارسی: تهران، ۱۹۵۵)؛ ترجمۀ روحانی شرقی گوته (۱۹۳۸).

پیشنهاد کاربران

بپرس