شداه

لغت نامه دهخدا

( شداة ) شداة. [ ش ُ ] ( ع اِ ) بیخودی و بیهوشی. ( منتهی الارب ). شداه ، حیرت و دهش. ( از اقرب الموارد ).

شداة. [ ش ُ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ شاد. راننده یا حدی خواننده برای شتر. ( از اقرب الموارد ).
شداه. [ ش ُ ] ( ع اِ ) شداة. و رجوع به شداة شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس