شخیوه کردن. [ ش َ وَ / وِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) صفیر زدن. ازمیان دو لب بانگ و آوا برآوردن با بیرون فرستادن هوای داخل ریه. مکاء. مَکْوْ. شخولیدن. بانگی که از میان دو لب آید چون آواز سرنای. ( از ترجمان القرآن ).
