می شخولیدند هر دم آن نفر
بهر اسبان که هلا زین آب خور.
مولوی.
آن شخولیدن به کره میرسیدسر همی برداشت وز خود میرمید.
مولوی.
گفت کره می شخولند این گروه ز اتفاق بانگشان دارم شکوه.
مولوی.
مَکو و مُکاء؛ شخولیدن به دهن. ( منتهی الارب ). || فریاد و بانگ و نعره کردن. ( برهان ). بانگ و فریاد کردن.نعره زدن. ناله و فغان و زاری نمودن. ( ناظم الاطباء ): تو دعا را سخت گیر و میشخول
عاقبت برهاندت از دست غول.
مولوی.
|| به ناخن کندن. ( برهان ). شخودن. || پژمرده شدن. ( برهان ). پژمریدن. ( سروری ). || خطای جزئی بر کسی گرفتن و سرزنش نمودن. || غریدن رعد و تندر. || دریافتن و ادراک کردن غیرکامل و ناتمام. ( ناظم الاطباء ). سه معنی اخیر از ناظم الاطباء است و در منابع دیگر که در دسترس بود نیامده است.