اعمال حقوقی، یا به صورت قرارداد است (عقد) که بین دو یا چند شخص منعقد می شود، یا به صورت عمل یک جانبه (← ایقاع)، مانند وصیت. مطابق اصل نسبی بودن قراردادها، قرارداد فقط نسبت به طرفین و قائم مقام ایشان لازم الاجراست و نسبت به اشخاص ثالث تأثیری ندارد (← تعهد_به_نفع_ثالث). همچنین در دعاوی که معمولاً بین دو یا چند نفر رخ می دهد، دعوی فقط بین اصحاب آن جریان می یابد و نسبت به دیگران اثری ندارد. هر شخص حقیقی یا حقوقی که خارج از روابط قراردادی طرفین یا دعاوی مطروحه بین ایشان باشد، شخص ثالث محسوب می شود. قانون گذار برای حفظ حقوق اشخاص، در پاره ای موارد برای اشخاص ثالث، حقوقی در نظر گرفته است، مانند این که طرفین قرارداد می توانند ضمن عقد، تعهدی به نفع شخص ثالث بنمایند. همچنین در صورتی که شخص ثالث در موضوع دادرسی اصحاب دعوی اصلی، برای خود حقی قائل باشد یا خود را در محق شدن یکی از طرفین ذینفع بداند، می تواند مادام که دادرسی تمام نشده، وارد دعوی شود، (مادۀ ۱۳۰ قانون آیین دادرسی مدنی.) که آن را ورود ثالث گویند. همچنین در صورتی که هر یک از اصحاب دعوی، فراخواندن شخص ثالثی را به دعوی لازم بداند، می تواند با شرایط مندرج در مادۀ ۱۳۵ قانون آیین دادرسی مدنی با تقدیم دادخواست از دادگاه درخواست جلب ثالث را بنماید، افزون بر این، حتی در صورتی که در خصوص دعوایی رأیی صادر شود که به حقوق شخص ثالث خللی وارد آورد و آن شخص یا نمایندۀ او در دادرسی که منتهی به رأی شده است، به عنوان اصحاب دعوی دخالت نداشته باشد، می تواند نسبت به رأی اعتراض کند (مادۀ ۴۱۷ قانون آیین دادرسی مدنی) که آن را اعتراض شخص ثالث نامند.
wikijoo: شخص_ثالث