شخال

لغت نامه دهخدا

شخال. [ ش َ ] ( اِمص ، اِ ) شخا باشد که خراش و خلیدن است. ( برهان ). خراش و ریش. ( فرهنگ سروری ) ( از رشیدی ). || فروریختن چیزی است به جایی. ( برهان ).
شخال. [ ش ِ ] ( اِخ ) دهی از دهستان گورک سردشت بخش سردشت شهرستان مهاباد. دارای 129 تن سکنه. آب آن از چشمه و محصول آن غلات ، توتون و حبوبات است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4 ).

فرهنگ عمید

خراش.

پیشنهاد کاربران

بپرس