شخ نورد

لغت نامه دهخدا

شخ نورد. [ ش َ ن َ وَ ] ( نف مرکب ) کوه نورد. طی کننده و پیماینده شخ. دامنه پیما :
هرکجا طیاره ای کُه پاره ای
شخ نوردی کُه کنی وادی جهی.
منوچهری.
رام زین و خوش عنان و کش خرام و تیزگام
شخ نورد و راهجوی و سیل بر و کوهکن.
منوچهری.
شخ نوردی که چو آتش بود اندر حمله
همچنان برق مجال و به روش بادمجاز.
منوچهری.
ابرسیر و بادگرد و رعدبانگ و برق جه ْ
کوه کوب و سیل بر و شخ نورد و راه جوی.
منوچهری.

فرهنگ فارسی

کوه نورد طی کننده و پیماینده شخ

پیشنهاد کاربران

کوهنورد:
رام زین و خوش عنان و کش خرام و تیزگام
شخ نورد و راه جوی و سیل بر و کوهکن
منوچهری دامغانی

بپرس