شحناء

لغت نامه دهخدا

شحناء.[ ش َ ] ( ع اِمص ) دشمنی. ( منتهی الارب ) ( مهذب الاسماء ). دشمنی که دل کس را پر کرده باشد. ( از اقرب الموارد ). || منافسه. مبارات. ( یادداشت مؤلف ).

پیشنهاد کاربران

شحناء از ماده شحن ( بر وزن صحن ) به معنی پر کردن است ، و گاه به معنی مجهز ساختن نیز آمده است ، و شحناء به عداوتی گفته می شود که تمام وجود انسان را پر کند .

بپرس