شحتله

لغت نامه دهخدا

( شحتلة ) شحتلة. [ ش َ ت َ ل َ ] ( ع اِ ) آنچه از یک بار برکندن حاصل شود از موی و مانند آن. یقال : اعطنی شحتلة من کذا؛ ای نتفة منه. ( منتهی الارب ). در شرح قاموس آمده که این کلمه غیر عربی است و در لسان العرب نیامده است. ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران