( شجیة ) شجیة. [ ش َ ی َ / جی ی َ ] ( ع ص ) زن اندوهگین. ( منتهی الارب ). امراءة شجیة؛ زن اندوهگین. ( از اقرب الموارد ). رجل شج و امراءة شجیة به تخفیف یاء، ولی برخلاف قیاس یاء را در نسبت مشدد ساختند و حال آنکه بر طبق قیاس باید شجویة باشد و توجیهی برای آن شده است که شجی به معنی مشجو است ( از شجاه یشجوه فهومشجو و شجی ). وجه دوم آنکه عرب فعل را با یاء ممدودسازند و گویند قمن و قمین و سمج و سمیج و کر و کرّی و برهمین قیاس باشد شج و شجی. ( از معجم البلدان ). شجیة. [ ش َ جی ی َ ] ( اِخ ) موضعی است. ( منتهی الارب ). نام محلی است میان شقوق و بطان از راه مکه و هفت میل تا بطان فاصله دارد. ( از معجم البلدان ).
