شجکاو

لغت نامه دهخدا

شجکاو. [ ] ( اِخ ) شجکا. سحکاو. نام جایی است به دو منزلی غزنه و در این روزگار مردم آن نواحی آنجا راشش کاو گویند. ( حاشیه تاریخ بیهقی چ ادیب ص 433 ) : امیر چنان خواست که ترکمانان چیزی بینند که هرگز چنان ندیده بودند چون رسولان و مهد به شجکاو رسیدند و فرمان چنان بود که آنجا مقام کردند. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 433 ). و نیز رجوع به تاریخ بیهقی چ فیاض ص 255، 425 و به تاریخ بیهقی چ نفیسی ص 517 شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس