شجک

لغت نامه دهخدا

شجک. [ ش َ ج ُ ] ( اِ ) آواز اسب و اشتر و امثال آن در وقت رفتن. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). || فواق. ( از انجمن آرا ) ( از آنندراج ). رچک.رجک. آروغ. آرغ. هکه. باد گلو. رجوع به هکه شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس