شجریت

لغت نامه دهخدا

شجریت. [ ش َ ج َ ری ی َ ] ( ع مص جعلی ) درخت بودن. از شجر عربی به اضافه «یّت » مصدری ترکیب شده و این گونه مصادر را اصطلاحاً مصدر صناعی یا جعلی گویند : و نبات آن ( یاسمین ) مابین شجر و یقطین است یعنی نه مانند درخت ایستاده است و نه مانند یقطین بر زمین مفروش ،خصوص سفید آن و نیز زرد وکبود آن را شجریت غالب و در بعضی بلاد درخت آن عظیم میگردد... ( مخزن الادویه ).

شجریة. [ ش َ ج َ ری ی َ ] ( ع ص نسبی ) مؤنث شجری. رجوع به شجری شود.
- سادات شجریة ؛ نام دسته ای از سادات :... و به قم از فرزندان عمربن علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب ( ع ) سادات شجریه اند. ( تاریخ قم ص 232 ).
- حروف شجریه ؛ سه حرف است مجموع در: «ش » و «ض » و «ج » که منسوب به شجر است و بعضی گفته اند که آن حروف : جیم و شین و قاف و کاف و یاء است. ( از اقرب الموارد ) ( از قاموس اوقیانوس و لسان العرب از نشریه دانشکده ادبیات تبریزسال اول شماره 6 و 7 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس