شجراء. [ ش َ ] ( ع ص ، اِ ) درخت و هرچه ساق دارد از نبات ، و ارض شجراء، زمین درختناک. واحد و جمع در وی یکسان است و گفته شده که جمع است و یکی آن شجرة است بر قیاس : قصبة و قصباء و طرفة و طرفاء. ( منتهی الارب ). سیبویه گوید که شجراء واحد و جمع است. و آن به معنی زمین پردرخت است و جایی که درخت در هم فرورفته چون جنگل و مقابل آن مرداء است. ( از اقرب الموارد ). درختستان. ( دهار ).
