شثن
لغت نامه دهخدا
شثن. [ ش َ ] ( ع مص ) درشت شدن دست کسی و شوخ بستن آن. ( منتهی الارب ). خشن و ستبر شدن. ( از اقرب الموارد ). || درشت شدن لبهای شتر از خوردن خار. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید