شتیت
لغت نامه دهخدا
شتیت. [ ش َ ] ( ع ص ، اِ ) کار پراکنده. ( منتهی الارب ). ج ، شتی. ( از محیط المحیط ). پراکنده. ( دهار ). || دندان گشاده. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( دهار ).
فرهنگ فارسی
( صفت ) پراکنده جمع : شتی .
کار پراکنده یا دندان گشاده
فرهنگ معین
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید