شتیات
لغت نامه دهخدا
شتیات. [ ] ( اِخ ) بطنی است از صعران و سامةالهلال ، از بریة از قبیله مطیر که منازل ایشان ، از مرز کویت تا خلیج فارس و از ناحیه مغرب تا نزدیک قصیم و دیار عجمان و از طرف جنوب تا دیار بنی خالد امتداد دارد. ( از معجم قبایل العرب ج 2 ص 581 ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید