شبینی
لغت نامه دهخدا
شبینی. [ ش َ ] ( اِخ ) ازدانشمندان اواخر قرن 13 هَ. ق. است. رجوع به علی بن جلبی شبینی شود. ( معجم المؤلفین ج 7 ص 54 و 107 ).
شبینی. [ ش َ ] ( اِخ ) احمد میهی شبینی نعمانی. فقیه ، متکلم. از آثاراوست : هدایةالمرید شرح بر جوهرالفرید در توحید. حاشیه شرح شصت مسأله در فقه شافعی. در سال 1263 هَ. ق. حیات داشته است. ( از معجم المؤلفین ج 2 ص 191 ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید