شَبیبِ بنِ یَزیدِ خارِجی، اَبوالضَّحّاک (۲۶ـ اهواز ۷۷ق)
از خوارج بزرگ در عراق. در خلافت عبدالملک بن مروان اموی در موصل بر خلیفه شورید و دعوی خلافت کرد. صالح بن مسرح تمیمی ( ـ ۷۶ ق)، از زُهّاد عرب، و ۱۲۰ تن دیگر با او بیعت کردند. حجاج بن یوسف ثقفی، پنج بار نیروهایی به سرکوبی شبیب فرستاد، اما او هر پنج بار نیروهای حجاج را درهم شکست و از موصل رهسپار کوفه شد، حجاج از شبیب شکست خورد و در دارالاماره پناه گرفت. ولی نیروهایی که عبدالملک به یاری حجاج فرستاده بود، سپاه شبیب را درهم شکستند. بسیاری از یاران شبیب، از آن شمار مادرش، جهیزه، و همسرش، غزاله، کشته شدند و خود او به خوزستان گریخت. سرانجام در راه فرار در نزدیکی اهواز در رودخانه غرق شد. شبیبیه، از فرقه های خارجی به او منسوب است.
از خوارج بزرگ در عراق. در خلافت عبدالملک بن مروان اموی در موصل بر خلیفه شورید و دعوی خلافت کرد. صالح بن مسرح تمیمی ( ـ ۷۶ ق)، از زُهّاد عرب، و ۱۲۰ تن دیگر با او بیعت کردند. حجاج بن یوسف ثقفی، پنج بار نیروهایی به سرکوبی شبیب فرستاد، اما او هر پنج بار نیروهای حجاج را درهم شکست و از موصل رهسپار کوفه شد، حجاج از شبیب شکست خورد و در دارالاماره پناه گرفت. ولی نیروهایی که عبدالملک به یاری حجاج فرستاده بود، سپاه شبیب را درهم شکستند. بسیاری از یاران شبیب، از آن شمار مادرش، جهیزه، و همسرش، غزاله، کشته شدند و خود او به خوزستان گریخت. سرانجام در راه فرار در نزدیکی اهواز در رودخانه غرق شد. شبیبیه، از فرقه های خارجی به او منسوب است.