شبیاره. [ ش َ رَ / رِ ] ( اِ مرکب ) می نو و شراب تازه. ( ناظم الاطباء ). || مرکباتی که بیمار را دهند به شب گاه خفتن برای جلوگیری از استفراغ یا برای تلیین مزاج. ( یادداشت مؤلف ) : شبیاره ها به اندازه حاجت باید داد و افراط نشاید کرد تا خشکی زیادت نشود. ( ذخیره خوارزمشاهی ). رجوع به شبیار در این معنی شود.
