شبکه هشدار غواصان ( دن ) ، یک سازمان غیر انتفاعی ۵۰۱ ( ج ) ( ۳ ) اختصاص داده شده برای کمک به غواصان نیازمند و بزرگترین سازمان بیمه غواصی جهان است. تا کنون بخش تحقیقات DAN مسئولیت انجام تحقیقات پزشکی قابل توجهی را در ایمنی غواصی تفریحی داشته است. این سازمان توسط کمکهای مالی و حق عضویت اعضا و بیمه گذاران، پشتیبانی شده و مطالعات آن دربرگیرنده اطلاعات مهمی است که به نفع بهبودایمنی غواصی تفریحی در سراسر جهان است و گروه تحقیقات پزشکی دن پاسخگوئی به سوالات پزشکی غواصان را آسان کرده است.
در سال ۱۹۷۷ ، جامعه پزشکی زیرآب ( که بعدهاانجمن زیرآب و هایپرباریک پزشکی ) نامیده شد، مفهوم کلی یک سازمان ملی برای ( پاسخگوئی سریع در پایگاه نیروی هوایی بروکس به ریاست سرهنگ دکتر جفرسون دیویس ) به امداد غواصی که در آن با یک تماس تلفنی از هر نقطه بتوان تماس گیرنده را به یک پزشک متخصص غواصی در ۲۴ ساعت شبانه روز متصل کند را تعریف نمودند.
دکتر پیتر ب بنت برای دو سال از موسسه ملی اقیانوسی و جوی ( NOAA ) و موسسه ملی ایمنی شغلی و بهداشت ( NIOSH ) در سپتامبر سال ۱۹۸۰ برای تشکیل «شبکه ملی حوادث غواصی" در سالن فرانک جی مرکز پزشکی پرفشار دانشگاه دوک در دورهام ، کارولینای شمالی کمک هزینه دریافت کرد.
در سال ۱۹۸۱ ، دن " کتابچه راهنمای حوادث زیر آب و غواصی" را چاپ و یک مرکز برای تماس ، اطلاعات رسانی و کمک با خط مشاوره تلفنی ( ۹۱۹ - ۶۸۴ - ۲۹۴۸ ) که مسئولیت رسیدگی به سوالات غواصان تفریحی را داشت تأسیس نمود که پس از تغییر نام "شبکه حوادث غواصی" به "شبکه هشدار غواصان" سالانه میزبان حوادث غواصی و درمانهای هایپرباریک و نیز برگزاری دورههای آموزشی مداوم در مرکز پزشکی دانشگاه دوک گردید.
در سال ۱۹۸۴ ، دادگاه های فدرال کمک هزینه را ( ۵۰ درصد در سال ۱۹۸۲ و پس از آن ۲۵ درصد در سال ۱۹۸۳ ) کاهش داد و به طور انحصاری خواستار حمایت این موسسه از غواصان تفریحی و صنعت غواصی گردید.
در سال ۱۹۸۵ ، دن برنامه حمایت خود را برای باشگاه ها ، فروشگاه ها و سازمانها و سپس در سال ۱۹۸۷ به معرفی یک برنامه بیمه پیشگام برای غواصان نمود ، شمار عضویت دن که در آن سال ۳۲۰۰۰ نفر بود، در سال ۱۹۸۸ دو برابر شد.
دن همچنان با مرکز پزشکی دانشگاه دوک به همکاری پرداخت، اما دفاتر خود را از سالن آزمایشگاه جی فرانک به فضای خارجی دانشگاه انتقال داد تا دن به صورت بین المللی شناخته شده و به عنوان IDAN نام گیرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر سال ۱۹۷۷ ، جامعه پزشکی زیرآب ( که بعدهاانجمن زیرآب و هایپرباریک پزشکی ) نامیده شد، مفهوم کلی یک سازمان ملی برای ( پاسخگوئی سریع در پایگاه نیروی هوایی بروکس به ریاست سرهنگ دکتر جفرسون دیویس ) به امداد غواصی که در آن با یک تماس تلفنی از هر نقطه بتوان تماس گیرنده را به یک پزشک متخصص غواصی در ۲۴ ساعت شبانه روز متصل کند را تعریف نمودند.
دکتر پیتر ب بنت برای دو سال از موسسه ملی اقیانوسی و جوی ( NOAA ) و موسسه ملی ایمنی شغلی و بهداشت ( NIOSH ) در سپتامبر سال ۱۹۸۰ برای تشکیل «شبکه ملی حوادث غواصی" در سالن فرانک جی مرکز پزشکی پرفشار دانشگاه دوک در دورهام ، کارولینای شمالی کمک هزینه دریافت کرد.
در سال ۱۹۸۱ ، دن " کتابچه راهنمای حوادث زیر آب و غواصی" را چاپ و یک مرکز برای تماس ، اطلاعات رسانی و کمک با خط مشاوره تلفنی ( ۹۱۹ - ۶۸۴ - ۲۹۴۸ ) که مسئولیت رسیدگی به سوالات غواصان تفریحی را داشت تأسیس نمود که پس از تغییر نام "شبکه حوادث غواصی" به "شبکه هشدار غواصان" سالانه میزبان حوادث غواصی و درمانهای هایپرباریک و نیز برگزاری دورههای آموزشی مداوم در مرکز پزشکی دانشگاه دوک گردید.
در سال ۱۹۸۴ ، دادگاه های فدرال کمک هزینه را ( ۵۰ درصد در سال ۱۹۸۲ و پس از آن ۲۵ درصد در سال ۱۹۸۳ ) کاهش داد و به طور انحصاری خواستار حمایت این موسسه از غواصان تفریحی و صنعت غواصی گردید.
در سال ۱۹۸۵ ، دن برنامه حمایت خود را برای باشگاه ها ، فروشگاه ها و سازمانها و سپس در سال ۱۹۸۷ به معرفی یک برنامه بیمه پیشگام برای غواصان نمود ، شمار عضویت دن که در آن سال ۳۲۰۰۰ نفر بود، در سال ۱۹۸۸ دو برابر شد.
دن همچنان با مرکز پزشکی دانشگاه دوک به همکاری پرداخت، اما دفاتر خود را از سالن آزمایشگاه جی فرانک به فضای خارجی دانشگاه انتقال داد تا دن به صورت بین المللی شناخته شده و به عنوان IDAN نام گیرد.
wiki: شبکه هشدار غواصان