شبکه های پیچیده و پویایی در فوتبال یک شبکه پیچیده به نمایش تعاملات یا اتصالات بین عناصر مختلف داخل این ورزش اشاره دارد. این عناصر ممکن است شامل بازیکنان، تیم ها، پاس ها، گل ها یا هر مؤسسه مرتبط دیگری باشند. ایده این است که روابط و وابستگی ها بین این اجزا را با استفاده از نظریه شبکه مدل سازی کنیم، که یک شاخه از ریاضیات کاربردی و علوم کامپیوتر است.
نمایش بازیکنان به عنوان گره ها و پاس های میان آن ها به عنوان لبه ها، یک شبکه پاس دهی ایجاد می کند. تجزیه و تحلیل این شبکه می تواند بازیکنان کلیدی را که به عنوان هاب ها عمل می کنند و بخش های مختلف تیم را به هم متصل می کنند، آشکار سازد. این ممکن است الگوهای گردش توپ را بیان کند و بازیکنانی را شناسایی کند که تأثیر قابل توجهی بر استراتژی پاس دهی تیم دارند. شبکه پاس دهی یک ابزار تجسم داده است که نقشه حرارتی عبوری یک تیک را توصیف می کند. این معیار به ما نشان می دهد که تیم بیشترین پاس های خود را از کجا می دهد، بازیکنانی که در آنها دخیل هستند. شبکه های پاس نیز محدودیت های خود را دارند. ابتدا، تغییر مداوم در ترکیب تیم و بازیکنان می توانند نتیجه نهایی را مختل کنند. به عنوان مثال اگر یک تیم یک یا چند تن از بهترین پاسورهای خود را به دلیل محرومیت یا مصدومیت از دست بدهد، بازی تیم سیستم جدیدی را نسبت به بازی های قبل نیاز دارد که بازیکنان دیگر بیشتر در هستند. دوم، اگر خطی از بازیکنانی به بازیکن دیگر کشیده شود، این بدان معنا نیست که همه پاس ها دقیقا در همان ناحیه از زمین بازی دریافت شده است، بلکه میانگینی از موقعیت بازیکن است. در نهایت، فقط بسته به پاس داده های شبکه مفید نخواهد بود. به همین دلیل است که مهندس های داده سعی می کندد از آن با تجزیه و تحلیل ویدویی استفاده کنند، زیرا آمار به تنهایی همیشه تصویر کامل را نشان نمی دهد.
با در نظر گرفتن هر تیم به عنوان یک شبکه از بازیکنان، می توانید هماهنگی و ارتباط درون تیم را تجزیه و تحلیل کنید. این عبارت شامل مطالعه الگوهای پاس دهی، حرکت در زمین و ارتباط کلی بازیکنان در طول یک بازی می شود. ایده اصلی این است که تیم لزوما با مجموع همه بازیکنانش متفاوت است. بنابراین، یک تیم قوی به دنبال سطح بالایی از کارایی در هماهنگی و تعامل بین هم تیمی ها است. چنین همکاری بین هم تیمی ها در ورزش های تیمی را می توان به عنوان یک رابطه اجتماعی که در یک سیستم خرد اجتماعی پدیدار می شود درک کرد. برای طبقه بندی ویژگی های شبکه در یک تحلیل کلان، کل پیوند ها ( اتصالات بین بازیکنان در یک تیم ) باید ارزیابی شود. متریک چگالی ( همبستگی بین هم تیمی ها را اندازه گیری می کند ) ، قطر شبکه ( فاصله بین دوبازیکن در نمودار را کمیت می دهد ) و ضریب خوشه بندی ( که درجه متقابل در همسایگی یک بازیکن را اندازه می گیرد ) پارامترهای موثری است که باید در تحلیل تیم مورد توجه قرار گیرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنمایش بازیکنان به عنوان گره ها و پاس های میان آن ها به عنوان لبه ها، یک شبکه پاس دهی ایجاد می کند. تجزیه و تحلیل این شبکه می تواند بازیکنان کلیدی را که به عنوان هاب ها عمل می کنند و بخش های مختلف تیم را به هم متصل می کنند، آشکار سازد. این ممکن است الگوهای گردش توپ را بیان کند و بازیکنانی را شناسایی کند که تأثیر قابل توجهی بر استراتژی پاس دهی تیم دارند. شبکه پاس دهی یک ابزار تجسم داده است که نقشه حرارتی عبوری یک تیک را توصیف می کند. این معیار به ما نشان می دهد که تیم بیشترین پاس های خود را از کجا می دهد، بازیکنانی که در آنها دخیل هستند. شبکه های پاس نیز محدودیت های خود را دارند. ابتدا، تغییر مداوم در ترکیب تیم و بازیکنان می توانند نتیجه نهایی را مختل کنند. به عنوان مثال اگر یک تیم یک یا چند تن از بهترین پاسورهای خود را به دلیل محرومیت یا مصدومیت از دست بدهد، بازی تیم سیستم جدیدی را نسبت به بازی های قبل نیاز دارد که بازیکنان دیگر بیشتر در هستند. دوم، اگر خطی از بازیکنانی به بازیکن دیگر کشیده شود، این بدان معنا نیست که همه پاس ها دقیقا در همان ناحیه از زمین بازی دریافت شده است، بلکه میانگینی از موقعیت بازیکن است. در نهایت، فقط بسته به پاس داده های شبکه مفید نخواهد بود. به همین دلیل است که مهندس های داده سعی می کندد از آن با تجزیه و تحلیل ویدویی استفاده کنند، زیرا آمار به تنهایی همیشه تصویر کامل را نشان نمی دهد.
با در نظر گرفتن هر تیم به عنوان یک شبکه از بازیکنان، می توانید هماهنگی و ارتباط درون تیم را تجزیه و تحلیل کنید. این عبارت شامل مطالعه الگوهای پاس دهی، حرکت در زمین و ارتباط کلی بازیکنان در طول یک بازی می شود. ایده اصلی این است که تیم لزوما با مجموع همه بازیکنانش متفاوت است. بنابراین، یک تیم قوی به دنبال سطح بالایی از کارایی در هماهنگی و تعامل بین هم تیمی ها است. چنین همکاری بین هم تیمی ها در ورزش های تیمی را می توان به عنوان یک رابطه اجتماعی که در یک سیستم خرد اجتماعی پدیدار می شود درک کرد. برای طبقه بندی ویژگی های شبکه در یک تحلیل کلان، کل پیوند ها ( اتصالات بین بازیکنان در یک تیم ) باید ارزیابی شود. متریک چگالی ( همبستگی بین هم تیمی ها را اندازه گیری می کند ) ، قطر شبکه ( فاصله بین دوبازیکن در نمودار را کمیت می دهد ) و ضریب خوشه بندی ( که درجه متقابل در همسایگی یک بازیکن را اندازه می گیرد ) پارامترهای موثری است که باید در تحلیل تیم مورد توجه قرار گیرد.
