شبکهٔ محلی بی سیم یا Wlan ( به انگلیسی: Wireless Local Area Network ) به نوعی شبکه بی سیم گفته می شود که در آن برای انتقال اطلاعات از یک نقطه به نقطه دیگر از آن استفاده شود. برتری مهم شبکهٔ محلی بی سیم این است که نیاز به سیم کشی ندارد و در نتیجه کاربران می توانند در محدوده شبکه جابجا شوند.
برای برپایی یک شبکه محلی بی سیم یا WLAN دو نوع زیر ساخت یا توپولوژی وجود دارد: نقطه به نقطه ( peer - to - peer ) یا موردی ( ad - hoc ) و حالتی که به آن اصطلاحاً حالت شالوده ای یا ( infrastructure ) گفته می شود.
نقطه به نقطه: در این روش ارتباط دو نقطه مد نظر می باشد، یعنی کاربران مستقیماً با یکدیگر به شکل همتابه همتا ارتباط برقرار می نمایند همچنین کاربران برای ارتباط باید در محدوده یکدیگر قرار داشته باشند. این نوع شبکه برای پشتیبانی از تعداد محدودی از کاربران، مانند محیط خانه یا دفاتر کوچک طراحی می شود.
در سال ۱۹۹۷، مؤسسه مهندسان برق و الکترونیک نخستین استاندارد شبکهٔ محلی بی سیم ( WLAN ) را تدوین نمود. آنها نام این استاندارد را ۸۰۲٫۱۱ گذاشتند. استاندارد ۸۰۲٫۱۱ فقط پهنای باند ۲ مگابیت بر ثانیه را پشتیبانی می کرد که برای بسیاری از موارد سرعت پایینی محسوب می شد. به همین دلیل، دستگاه هایی که با استاندارد ۸۰۲٫۱۱ معمولی کار می کنند دیگر ساخته نمی شوند. [ ۱]
در ژوئیه ۱۹۹۹ مؤسسه مهندسان برق و الکترونیک، استاندارد اصلی ۸۰۲٫۱۱ را گسترش داد و مشخصات تازه را 802. 11b نامید. استاندارد 802. 11b پهنای باندی برابر ۱۱ مگابیت بر ثانیه را پشتیبانی می کند که با شبکه های سنتی اترنت قابل مقایسه است. 802. 11b نیز مانند استاندارد اصلی ۸۰۲٫۱۱، از فرکانس سیگنالی رگوله نشده ( ۲/۴ گیگاهرتز ) بهره می برد. سازندگان معمولاً ترجیح می دهند که برای پایین آوردن هزینهٔ تولید از این فرکانس ها استفاده کنند. چون رگولاسیونی در کار نیست. ادوات 802. 11b ممکن است با دستگاه مایکروویو، تلفن های بی سیم و دیگر وسایلی که از بازهٔ فرکانسی ۲/۴ گیگاهرتز بهره می برند، تداخل پیدا کنند. البته با نصب ادوات 802. 11b در فاصلهٔ مناسب از وسایل دیگر، می توان از تداخل اجتناب کرد.
هزینهٔ کم تر؛ بازهٔ سیگنال خوب است و به راحتی مسدود نمی شود.
کم تر لوازم خانگی ممکن است با باند فرکانس رگوله نشدهٔ آن تداخل کننند.
همزمان با توسعهٔ 802. 11b مؤسسه مهندسان برق و الکترونیک، استاندارد ۸۰۲٫۱۱ را به شیوهٔ دیگری نیز ارتقاء داد و نام آن را 802. 11a نهاد. از آنجاییکه استاندارد 802. 11b خیلی سریع تر محبوبیت یافت و رایج شد، برخی تصور می کند که 802. 11a بعد از 802. 11b به وجود آمده. اما حقیقت این است که 802. 11a هم زمان با 802. 11b ساخته شد. با توجه به هزینهٔ بالاتر، 802. 11a عموماً مصارف تجاری دارد، درحالی که 802. 11b بازار مصرف خانگی را بهتر پوشش داده است. 802. 11a تا پهنای باند ۵۴ مگابیت بر ثانیه را با فرکانس رگوله شده با فرکانس ۵ گیگاهرتز را پشتیبانی می کند. فرکانس بالاتر این استاندارد نسبت به 802. 11b، بازهٔ شبکه های 802. 11a را کوچک تر می کند. فرکانس بالاتر 802. 11a به معنای سخت تر شدن نفوذ سیگنال ها از سد دیوارها و موانع دیگر نیز هست.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرای برپایی یک شبکه محلی بی سیم یا WLAN دو نوع زیر ساخت یا توپولوژی وجود دارد: نقطه به نقطه ( peer - to - peer ) یا موردی ( ad - hoc ) و حالتی که به آن اصطلاحاً حالت شالوده ای یا ( infrastructure ) گفته می شود.
نقطه به نقطه: در این روش ارتباط دو نقطه مد نظر می باشد، یعنی کاربران مستقیماً با یکدیگر به شکل همتابه همتا ارتباط برقرار می نمایند همچنین کاربران برای ارتباط باید در محدوده یکدیگر قرار داشته باشند. این نوع شبکه برای پشتیبانی از تعداد محدودی از کاربران، مانند محیط خانه یا دفاتر کوچک طراحی می شود.
در سال ۱۹۹۷، مؤسسه مهندسان برق و الکترونیک نخستین استاندارد شبکهٔ محلی بی سیم ( WLAN ) را تدوین نمود. آنها نام این استاندارد را ۸۰۲٫۱۱ گذاشتند. استاندارد ۸۰۲٫۱۱ فقط پهنای باند ۲ مگابیت بر ثانیه را پشتیبانی می کرد که برای بسیاری از موارد سرعت پایینی محسوب می شد. به همین دلیل، دستگاه هایی که با استاندارد ۸۰۲٫۱۱ معمولی کار می کنند دیگر ساخته نمی شوند. [ ۱]
در ژوئیه ۱۹۹۹ مؤسسه مهندسان برق و الکترونیک، استاندارد اصلی ۸۰۲٫۱۱ را گسترش داد و مشخصات تازه را 802. 11b نامید. استاندارد 802. 11b پهنای باندی برابر ۱۱ مگابیت بر ثانیه را پشتیبانی می کند که با شبکه های سنتی اترنت قابل مقایسه است. 802. 11b نیز مانند استاندارد اصلی ۸۰۲٫۱۱، از فرکانس سیگنالی رگوله نشده ( ۲/۴ گیگاهرتز ) بهره می برد. سازندگان معمولاً ترجیح می دهند که برای پایین آوردن هزینهٔ تولید از این فرکانس ها استفاده کنند. چون رگولاسیونی در کار نیست. ادوات 802. 11b ممکن است با دستگاه مایکروویو، تلفن های بی سیم و دیگر وسایلی که از بازهٔ فرکانسی ۲/۴ گیگاهرتز بهره می برند، تداخل پیدا کنند. البته با نصب ادوات 802. 11b در فاصلهٔ مناسب از وسایل دیگر، می توان از تداخل اجتناب کرد.
هزینهٔ کم تر؛ بازهٔ سیگنال خوب است و به راحتی مسدود نمی شود.
کم تر لوازم خانگی ممکن است با باند فرکانس رگوله نشدهٔ آن تداخل کننند.
همزمان با توسعهٔ 802. 11b مؤسسه مهندسان برق و الکترونیک، استاندارد ۸۰۲٫۱۱ را به شیوهٔ دیگری نیز ارتقاء داد و نام آن را 802. 11a نهاد. از آنجاییکه استاندارد 802. 11b خیلی سریع تر محبوبیت یافت و رایج شد، برخی تصور می کند که 802. 11a بعد از 802. 11b به وجود آمده. اما حقیقت این است که 802. 11a هم زمان با 802. 11b ساخته شد. با توجه به هزینهٔ بالاتر، 802. 11a عموماً مصارف تجاری دارد، درحالی که 802. 11b بازار مصرف خانگی را بهتر پوشش داده است. 802. 11a تا پهنای باند ۵۴ مگابیت بر ثانیه را با فرکانس رگوله شده با فرکانس ۵ گیگاهرتز را پشتیبانی می کند. فرکانس بالاتر این استاندارد نسبت به 802. 11b، بازهٔ شبکه های 802. 11a را کوچک تر می کند. فرکانس بالاتر 802. 11a به معنای سخت تر شدن نفوذ سیگنال ها از سد دیوارها و موانع دیگر نیز هست.
wiki: شبکه محلی بی سیم